Hormon wzrostu GH (polipeptyd) - wytwarzany cyklicznie w przednim płacie przysadki mózgowej dzięki komórkom kwasochłonnym.  Częstotliwość oraz intensywność wyrzutu hormonu wzrostu zależy głównie od, wieku i płci. Najwięcej produkuje się go podczas snu w okresie dojrzewania. Stymulator produkcji w wątrobie peptydów pośredniczących tzw insulino - podobnych czynników wzrostu (białka IGF-1 i IGF-2). Głównym celem hormonu wzrostu wraz z somatomedynami jest wpływ na wzrost, poprzez stymulowanie chondrogenezy i osteogenezy w chrząstkach kostnych. Dodatkowo ma wpływ na wzrost masy mięśniowej i spalanie tłuszczów w organizmie.

 Młodzież chora na cukrzycę ma wyższe stężenie hormonu wzrostu niż osoby zdrowe. Ma to duże znaczenie w gospodarce węglowodanowej organizmu (bez udziału somatomedyn). Zwiększając uwalnianie glukozy z wątroby poprzez pobudzanie procesu glikogenolizy działa jako kontr - regulator do insuliny. Doprowadza to do zwiększenia poziomu glukozy we krwi (hiperglikemia). W efekcie może spowodować oporność na insulinę czyli zmniejszenie zdolności wchłaniania glukozy do komórek. W okresie dojrzewania hormon wzrostu uwalniany jest w dużym stężeniu w ciągu nocy (po 3 – 5 godz). Sytuacja ta powoduje podwyższony poziom glukozy we wczesnych godzinach porannych oraz na czczo u nastolatków. Jest to tzw efekt brzasku. Należy wówczas skorygować dawkę insuliny bazowej (zwiększyć) oraz dodatkowo zbadać cukier między 3 a 5 rano.

 Badania wykazały że młodzi diabetycy, którzy źle kontrolują swoją chorobę (wysokie HbA1c) mają zwolniony lub wstrzymany proces wzrostu. Wynika to z niedoboru białka IGF-1 w wątrobie u chorych na cukrzycę.

 Powoduje wzrost ryzyka powstania kwasicy ketonowej poprzez produkcję związków ketonowych.

 

 

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"