Diabulimia to zaburzenie metaboliczne o podłożu psychologicznym. Pacjenci (głównie młodzi) z cukrzycą typu 1 w sposób świadomy, ograniczają ilość insuliny do organizmu w celu utraty masy ciała. Jest to pomysł na niezdrowe odchudzanie.
Jak to działa? Zmniejszone dawki insuliny doprowadzają do wzrostu stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia). W przypadku cukrzycy typu 1 nadmiar glukozy nie jest transportowany do komórek z powodu braku insuliny endogennej (własnej) i egzogennej. Komórki organizmu z powodu braku energii wchodzą w stan stałego „głodu”, pomimo że osoba chora spożywa posiłki. Następuje spadek wagi ciała z jednoczesnym zakwaszeniem organizmu. Tworzy się kwasica ketonowa. Niestety, nie podając sobie insuliny, kwasica ketonowa, doprowadza do znacznej utraty masy ciała oraz wymiotów. Nieleczona kwasica ketonowa może doprowadzić do śpiączki, a nawet śmierci. Po przekroczeniu tzw progu nerkowego (ok 160 mg/dl) glukoza wydalana jest z moczem co powoduje utratę kalorii (ok 4 kcal na 1 g glukozy). Stan ten to glikozuria. Wielu, szczególnie młodych diabetyków wykorzystuje tę zasadę jako metodę na szybkie odchudzanie. Każda osoba która zachorowała na cukrzycę typu 1 przeszła szybką utratę masy ciała tuż przed diagnozą choroby. W ciągu kilku tygodni spadek masy ciała może dojść do 25 %. Jest to jeden z objawów choroby.
Osoby z nieleczoną diabulimią nie zdają sobie sprawy z ryzyka jakie niesie za sobą brak podawania odpowiedniej dawki insuliny bazowej i po posiłkowej. Zgodnie z zasadą „cel – uświęca środki” czyli odchudzanie za wszelką cenę. Nie myślą że, oprócz kwasicy ketonowej, brak insuliny uwalnia zwiększoną ilość wolnych kwasów tłuszczowych do osocza krwi (ketoza). Białka ulegają zwiększonemu katabolizmowi. Wszystko to doprowadza nie tylko do utraty masy ciała, ale także do pogłębiania się bardzo złego stanu psychiczno – emocjonalnego. Diabulimia to samonapędzające się błędne koło.
Badania i statystyki wykazują większą częstotliwość występowania diabulimii u dziewcząt a cukrzycą typu 1. Zgodnie z wytycznymi, leczeniem diabulimii powinien zająć się zespół specjalistów złożony z: diabetologa, endokrynologa, dietetyka, psychologa, psychiatry. Ważnym elementem jest współpraca z fizjoterapeutą i pielęgniarką. Diabulimia to poważna i złożona choroba. Diabetycy muszą być uświadomieni następstw i powikłań, do których doprowadza zaniechanie insulinoterapii.
data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"
