kontroluj cukrzycę z nami
A A A

HbA1c

  • Amiotrofia cukrzycowa

     Amiotrofia cukrzycowa (neuropatia cukrzycowa proksymalna) to bardzo rzadki zespół chorobowy zaliczany do tzw niesymetrycznych powikłaniach neurologicznych w cukrzycy. To szczególna postać neuropatii cukrzycowej w trakcie której następuje uszkodzenie korzeni nerwu obwodowego. Zwykle występuje u pacjentów w starszym wieku z długą historią nie wyrównanej cukrzycy typu 2. Objawia się niedowładem a następnie atrofią (zanikiem) mięśni miednicy oraz kończyn dolnych. W pierwszym etapie objawy dotyczą proksymalnych części mięśni jednej strony. W wyniku osłabienia mięśni następuje przeciążenie niewydolnych struktur które doprowadzają do bólu podczas poruszania się. Najprostsze ruchy wymagają dużego wysiłku.

    Objawy:  

    - zaburzenia czucia głębokiego (brak orientacji i czucia przestrzennego). Chory często obija się o przedmioty które są w jego pobliżu.

    - zaburzenie czucia powierzchniowego charakteryzującego się pieczeniem, drętwieniem, przeczulicą.

     Diagnozę amiotrofii cukrzycowej przeprowadza się podczas elektromiografii (badanie przewodności nerwu).

     W leczeniu najważniejsze jest wyrównanie cukrzycy (prawidłowe HbA1c) oraz procedury medyczne znane z leczenia stopy cukrzycowej. Terapia trwa miesiącami lub latami i nie doprowadza do pełnego powrotu czucia i sprawności.

     

     glukoza.pl

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Badanie HbA1c

    Hb lub HGB to skrót od słowa hemoglobina. Jest to białko zawarte w eryrtocytach, które transportuje tlen. Prawidłowe stężenie u osób dorosłych wynosi od 12 do 17 g/dl (u kobiet) i od 13 do 18 g/dl (u mężczyzn). Może też być wyrażone w milimolach/litr. U osób dorosłych w 98% składa się z hemoglobiny A (HbA), która wiąże glukozę. W wyniku tego połączenia powstaje hemoglobina  glikowana (glikowana HbA1). Jej stężenie proporcjonalnie wzrasta w stosunku do częstości epizodów hiperglikemii. Czyli im większe stężenie cukru we krwi, tym większe stężenie HbA1.

     Jest kilka glikowanych frakcji hemoglobiny A1, mianowicie: HbA1a, HbA1b i HbA1c. Spośród tych 3 frakcji tylko HbA1c jest stabilna i dobrze koreluje ze stężeniem cukru we krwi.  Dlatego jest używana jako kryterium wyrównania cukrzycy i jest ważny dla osób chorujących na cukrzycę.

     Prawidłowe stężenie HbA1c wynosi od 4% do 6% hemoglobiny całkowitej, czyli Hb. Naukowcy jednak nie są do końca zgodni co do tego, jak powinno być HbA1c osoby zdrowej. U osób chorych na cukrzycę dopuszcza się wynik HbA1c nieco wyższy niż u zdrowych. Powodem jest wyższe stężenie cukru we krwi pomimo systematycznej kontroli.

     Pacjenci z cukrzycą powinny dążyć do uzyskania wartości jak najbardziej zbliżonych do prawidłowych, czyli poniżej 6,5%. Należy podkreślić że, dla każdego, indywidualnie lekarz powinien ustalić wartość HbA1c do którego pacjent powinien dążyć. Dla większości chorych, z długą historią cukrzycy, wartość ta nie powinna przekraczać 7%. Poniższe normy HbA1c dotyczą diabetyków:

     

    Rodzaj cukrzycy%mmol/mol
    Kobiety przygotowujące się do ciąży i ciężarneRówne lub mniejsze 6%

    Równe lub mniejsze

    42 mmol/mol

    Cukrzyca typu 1Równe lub mniejsze 6,5%

    Równe lub mniejsze

    48 mmol/mol

    Krótkotrwała cukrzyca typ 2Równe lub mniejsze 6,5%

    Równe lub mniejsze

    48 mmol/mol

    Dzieci i młodzieżRówne lub mniejsze 6,5%

    Równe lub mniejsze

    48 mmol/mol

    Osoby starsze po wylewie, zawale, liczne chorobyRówne lub mniejsze 8%

    Równe lub mniejsze

    64 mmol/mol

    Pozostali chorzy na cukrzycęRówne lub mniejsze 7%

    Równe lub mniejsze

    53 mmol/mol

     Źródło: Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2015. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego 2015

     Można także określić HbA1c przy pomocy pomiarów glukometrem i skorzystanie z poniższych danych. Dokładność zależy od tego jak często badamy poziom glukozy. Jeśli badania są nieregularnie, lub 1 - 2 razy dziennie, to średni wynik z glukometru będzie zafałszowany.

    Zasada jest prosta – im więcej wyników z glukometru tym dokładniejsze szacunkowe wyniki HbA1c.

    HbA1c w %       HbA1c w mmol/mol        Śr stężenie glukozy          Śr stężenie glukozy

         5                            31                              97 (76 - 120)                        5,4 (4,2 - 6,7)

         6                           42                             126 (100 - 152)                      7,0 (5,5 – 8,0)

         7                           53                             154 (123 -185)                       8,6 (6,8 – 10,3)

         8                           64                             183 (147 - 217)                     10,2 (8,1 – 12,1)

         9                           75                              214 (170 - 249)                    11,8 (9,4 – 13,9)

       10                           86                              240 (193 - 282)                    13,4 (10,7 – 15,7)

       11                           97                              269 (217 - 314)                     14,9 (12,0 – 17,5)

      12                          108                              289 (240 - 347)                     16,5 (13,3 – 19,3)

    Wartości w nawiasie pokazują zakres możliwego błędu glukometru.

    Badanie HbA1c służy do określenia jak dobrze kontrolujemy naszą cukrzycę. Jest "swoistym" paskiem lakmusowym. Jeśli wynik z ostatnich 3 miesięcy jest powyżej zalecanych norm, oznacza że, poziomy glukozy we krwi były często przekroczone. To z kolei grodzi powstaniem groźnych powikłań cukrzycowych

    Badania naukowe wykazują, iż obniżenie HbA1c o 1% lub o 11 mmol/mol redukuje ryzyko uszkodzenia małych naczyń krwionośnych o 25%. Uszkodzenia małych naczyń powodują takie powikłania jak:

    1. stopa cukrzycowa

    2. cukrzycowa choroba oczu (retinopatia)

    3. cukrzycowa choroba nerek (nefropatia)

     Ponadto, w przypadku osób cierpiących na cukrzycę typu 2, obniżenie HbA1c o 1% redukuje ryzyko:

    1. amputacji o 43%

    2. niewydolność serca o 16%

    3. katarakty o 19%

      Badanie HbA1c wykonuje się na podstawie badania krwi żylnej. Mimo, że do badania HbA1c nie trzeba być na czczo.

     To, jak często powinno wykonywać się oznaczenie (badanie) HbA1c, zależy od tego, jak dobrze udaje się kontrolować poziom cukru we krwi. Najczęściej jest to raz na 3 miesiące nie żadziej niż raz w roku.

    Wpływ na częstość badania HbA1c ma:

    - wyrównanie glikemii

    - osiągnięte cele leczenia

    - wyrównanie cukrzycy

    - zmiana metody leczenia np przejście z pena na pompę insulinową

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Hormon wzrostu a cukrzyca

     Hormon wzrostu GH (polipeptyd) - wytwarzany cyklicznie w przednim płacie przysadki mózgowej dzięki komórkom kwasochłonnym.  Częstotliwość oraz intensywność wyrzutu hormonu wzrostu zależy głównie od, wieku i płci. Najwięcej produkuje się go podczas snu w okresie dojrzewania. Stymulator produkcji w wątrobie peptydów pośredniczących tzw insulino - podobnych czynników wzrostu (białka IGF-1 i IGF-2). Głównym celem hormonu wzrostu wraz z somatomedynami jest wpływ na wzrost, poprzez stymulowanie chondrogenezy i osteogenezy w chrząstkach kostnych. Dodatkowo ma wpływ na wzrost masy mięśniowej i spalanietłuszczów w organizmie.

     Młodzież chora na cukrzycę ma wyższe stężenie hormonu wzrostu niż osoby zdrowe. Ma to duże znaczenie w gospodarce węglowodanowej organizmu (bez udziału somatomedyn). Zwiększając uwalnianie glukozy z wątroby poprzez pobudzanie procesu glikogenolizy działa jako kontr - regulator do insuliny. Doprowadza to do zwiększenia poziomu glukozy we krwi (hiperglikemia). W efekcie może spowodować oporność na insulinę czyli zmniejszenie zdolności wchłaniania glukozy do komórek. W okresie dojrzewania hormon wzrostu uwalniany jest w dużym stężeniu w ciągu nocy (po 3 – 5 godz). Sytuacja ta powoduje podwyższony poziom glukozy we wczesnych godzinach porannych oraz na czczo u nastolatków. Jest to tzw efekt brzasku. Należy wówczas skorygować dawkę insuliny bazowej (zwiększyć) oraz dodatkowo zbadać cukier między 3 a 5 rano.

     Badania wykazały że młodzi diabetycy, którzy źle kontrolują swoją chorobę (wysokie HbA1c) mają zwolniony lub wstrzymany proces wzrostu. Wynika to z niedoboru białka IGF-1 w wątrobie u chorych na cukrzycę.

     Powoduje wzrost ryzyka powstania kwasicy ketonowej poprzez produkcję związków ketonowych.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • kliniki diabetologiczne dla dzieci

    1. Białystok

    www.udsk.pl

    Uniwersytecki Dziecięcy Szpital Kliniczny im. L. Zamenhofa w Białymstoku

    15-274 Białystok, ul. Jerzego Waszyngtona 17

    tel. 85 74 50 500 fax: 85 74 21 838Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    Klinika Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii z Pododdziałem Kardiologii

    Telefony:+48 85 74 50 732, faks: +48 85 74 50 730

    dyżurka lekarska :
    – Endokrynologia/Diabetologia +48 85 74 50 724
    dyżurka pielęgniarska:
    – Endokrynologia/Diabetologia+48 85 74 50 722

    2. Bydgoszcz

    www.wsd.org.pl

    Wojewódzki Szpital Dziecięcy
    im. J. Brudzińskiego w Bydgoszczy
    Ul. Chodkiewicza 44, 85-667 Bydgoszcz
    centrala 52-32-62-100 fax 52-32-62-101

    3. Gdańsk

    www.uck.pl

    Uniwersyteckie Centrum Kliniczne
    80-952 Gdańsk, Dębinki 7

    Rejestracja telefoniczna:58 727 05 05

    e-mail:Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    telefon: (58) 349 20 00 e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    4. Katowice

    www.gczd.katowice.pl

    Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka im. św. Jana Pawła II

    Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 6
    Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

    40-752 Katowice, ul. Medyków 16 Centrala (32) 207 18 00

    Kontakt z Oddziałem Diabetologii Dziecięcej:
    Telefon do pielęgniarek: 32207 16 95
    Telefon do lekarzy: 32 207 16 55

    5. Kielce

    www.wszzkielce.pl

    Wojewódzki Szpital Zespolony

    ul. Grunwaldzka 45, 25-736 Kielce

    Fax 41 345 06 23 Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    centrala 41 345 63 25
    dyżurka pielęgniarek: 41 347 04 10

    6. Koszalin

    www.swk.med.pl

    Szpital Wojewódzki im. Mikołaja Kopernika w Koszalinie
    ul. T. Chałubińskiego 7, 75-581 Koszalin

    Centrala tel.:94 34 88 400

    Pokój Pielęgniarek 94 34 88 116

    7. Kraków Prokocim

    www.szpitalzdrowia.pl

    Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie
    ul. Wielicka 265, 30-663 Kraków

    Telefon na centralę szpitala:+ 48 12 658 20 11
    Telefon czynny 24h przez 7 dni w tygodniu

    Dyżurka lekarska diabetologii +48 12 658 20 11 wewn. 1754

    Telefon do sekretariatu: +48 12 658 20 11 wew. 1323 lub +48 12 658 12 77
    Faks do sekretariatu: +48 12 658 10 05
    E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

                                                                                                                 c.d - kliknij następny artykuł


     8. Lubin

    MIEDZIOWE CENTRUM ZDROWIA S.A.

    M. Skłodowskiej-Curie 54, budynek D-40

    59-301 Lubin

    tel. +48 76 84 60 300

    9. Lublin

    www.usdl.lublin.pl

    Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Lublinie

    Klinika Endokrynologii i Diabetologii Dziecięcej

    im. prof. Antoniego Gębali 6, 20 – 093 Lublin

    tel rejestracja 81 71 85 108 mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    tel oddział : 81 71 85 444

    10. Łódź

    http://www.iczmp.edu.pl

    Instytut Zdrowia Matki Polki

    ul. Rzgowska 281/289, 93-338 Łódź

    Klinika Endokrynologii i Chorób Metabolicznych

    tel. 42 271 11 41

    11. Olsztyn

    www.wssd.olsztyn.pl

    WOJEWÓDZKI SPECJALISTYCZNY SZPITAL DZIECIĘCY
    im. prof dr. Stanisława Popowskiego w Olsztynie

    ul. Żołnierska 18 a, 10 – 561 Olsztyn

    rejestracja: 89 539 32 00

    12. Opole

    http://www.wcm.opole.pl

    Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Opolu
    al. W. Witosa 26, 45-401 Opole
    e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    rejestracja: 77 45 20 111, 77 45 20 150, 77 45 20 210

    13. Poznań

    www.skp.ump.edu.pl

    Szpital Kliniczny im. Karola Jonschera Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

    Tel. centrala: 61 8491200

    Tel. centrala informacja 61 8491211

    Fax: 61 84 83 362

    14. Rzeszów

    http://www.szpital2.rzeszow.pl

    Kliniczny Szpital Wojewódzki

    im. Św Jadwigi Królowej

    II Klinika Pediatrii, Endokrynologii i Diabetologii Dziecięcej

    centrala: 17 86 64 000

    15. Szczecin

    https://spsk1.szn.pl

    Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego
    im. prof. Tadeusza Sokołowskiego

    71-252 Szczecin, ul. Unii Lubelskiej 1

    centrala: tel.: 91 425-3000 tel. kliniki : 91 425-3540, fax.: 91 425-3542

    16. Warszawa

    http://www.czd.pl

    Instytut "Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka"

    Adres:Al. Dzieci Polskich 20, 04-730 Warszawa

    Oddział diabetologii:

    Sekretariat tel:+48 22 815 75 78

    Sekretariat fax:+48 22 815 16 45

    e-mail:Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    17. Warszawa

    http://spdsk.edu.pl

    Samodzielny Publiczny Dziecięcy Szpital Kliniczny

    im. Józefa Polikarpa Brudzińskiego w Warszawie

    ul. Żwirki i Wigury 63A, 02-091 Warszawa

    Punkt Informacyjny
    tel: 22 317 91 64
    tel: 22 317 91 65
    e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    18. Wrocław

    http://www.spsk1.com.pl

    Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 we Wrocławiu

    ul. M. Curie-Skłodowskiej 58 50-369 Wrocław

    Oddział kliniczny endokrynologii dziecięcej

    (71) 770 31 17, (71) 328-06-82, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

     

     

  • leczenie

  • Młody jęczmień zielony

    Jęczmień zielony (młody) – jedna z najstarszych roślin stosowana w leczeniu i zapobieganiu w wielu chorobach o odczynie zasadowym. Głównym składnikiem są listki. Ugniatane i suszone w niskiej temperaturze (do 38 st. C) nie tracą zdrowotnych właściwości.Dostępny w postaci zielonego proszku lub tabletkach. Wytwarza się go ze sproszkowanych liści z młodego jęczmienia lub sproszkowanego soku.

     Oprócz bogactwa witamin (witamina C, witamina E, beta-karoten) i minerałów (żelazo, wapń, magnez, cynk) jest uważany za źródło błonnika pokarmowego, który przyśpiesza metabolizm tłuszczu, obniża stężenie cholesterolu we krwi. W porównaniu z popularną pszenicą zawiera 37 razy więcej wapnia, 25 razy więcej potasu, 5 razy więcej żelaza i ponad 2 razy więcej magnezu.

     Dzięki dużej zawartości błonnika ma lekkie działania przeczyszczająco - oczyszczające. Pobudza układ pokarmowy i jelita do lepszej pracy. Dlatego coraz częściej stosowany jest jako środek w planowaniu diet wspomagających odchudzanie. Wykazuje działa przeciwzapalnie, przeciw nowotworowe i wirusowe.

    Dzięki dużej zawartości chlorofilu wpływa pozytywnie na wygląd skóry i pomocny jest w leczeniu jej zmian.

     Zielony jęczmień jest zalecany osobom chorym na cukrzycę jako leczenie uzupełniające. Regularne stosowanie zmniejsza bowiem wahania poziomu glukozy we krwi co ma wpływ na bardziej obiektywne HbA1c. Tę właściwość młody jęczmień zielony zawdzięcza mukopolisacharydom,β-glukanomorazaktywnemu działaniu cynku i manganu. Zaśw procesie przemiany węglowodanów pomoże chrom w postaci GTF (Glukose Tolerance Factor). Wraz z insuliną ułatwia transport kwasów tłuszczowych, aminokwasów i glukozy do komórek.

     Ponadto chorzy na cukrzycę często mają niedobór witaminy B, selenu i witaminy C, które występują w składzie zielonego jęczmienia.

     Ważna informacja - młody jęczmień zielony nie zawiera glutenu, ponieważ jego zbiory odbywają się szybciej niż roślina go wyprodukuje. Większość z nas jednak korzystać będzie już z przetworzonego produktu. Warto zatem w razie wątpliwości dokładnie czytać opakowanie, albo skonsultować się z lekarzem.

    Jak go spożywać?

     Jako wysoko skoncentrowany produkt zaleca się 2 łyżeczki dziennie. Można go dodawać do koktajli, zup, soków. Wiele osób dodaje jedną łyżeczkę do szklanki wody w temperaturze pokojowej. Mieszają i wypijają zaraz po sporządzeniu.

     Z powodu jego specyficznego smaku, każdy powinien dopasować ilość jęczmienia do własnych upodobań smakowych. Zaczynając np. od 1 małej łyżeczki młodego zielonego jęczmienia dodanego do naturalnego jogurtu.

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • Przeciwwskazania do refundacji zakupu pompy insulinowej na NFZ

    Przeciwwskazaniado refundacji zakupu osobistej pompy insulinowej dla dzieci, młodzieży i młodych dorosłych z cukrzycą, w wieku poniżej 26 roku życia. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego.

    1. HbA1c > 9% - wartość średnia z ostatniego roku

    2. Choroby psychiczne – psychozy, ciężka depresja, także u rodziców dzieci do 10 r.ż.

    3. Zaburzenia intelektualne, także u rodziców dzieci do 10 r.ż., uniemożliwiające zrozumienie zasad intensywnej insulinoterapii i obsługi pompy insulinowej.

    4. Zaburzenia odżywiania

    5. Uzależnienia, także u rodziców dzieci do 10 r.ż.

    6. Nieusprawiedliwione nieobecności na wizytach lekarskich (obecność tylko na 1 wizycie w ciągu roku lub brak wizyty) w Poradni Diabetologicznej

    7. Nieprzestrzeganie lub nierozumienie zasad intensywnej czynnościowej insulinoterapii (brak odpowiedniej samokontroli glikemii, brak kontroli obecności ciał ketonowych w sytuacjach przedłużającej się hiperglikemii, nieprecyzyjne szacowanie dawki insuliny posiłkowej)

    8. > 1 epizod kwasicy ketonowej w ciągu roku

    9. Ciężka, szybko postępująca retinopatia proliferacyjna przed laseroterapią lub w trakcie laseroterapii

    10. Brak akceptacji choroby, pomimo pełnej opieki diabetologicznej i pomocy psychologicznej (pisemna opinia psychologa mającego doświadczenie w diabetologii)

    11. Brak przestrzegania zasad higieny osobistej

    12. Regularna ekspozycja na silne pole magnetyczne

     Przeciwwskazania do kontynuacji leczenia za pomocą osobistej pompy insulinowej lub do refundacji oprzyrządowania* u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych, w wieku poniżej 26 roku życia

    1. Brak poprawy lub pogorszenie wyrównania metabolicznego cukrzycy oceniane po roku leczenia za pomocą OPI

    2. Więcej niż 1 epizod cukrzycowej kwasicy ketonowej w ciągu roku

    3. Więcej epizodów ciężkiej hipoglikemii niż podczas leczenia za pomocą wstrzykiwaczy typu pen.

    4. Brak przestrzegania zasad intensywnej czynnościowej insulinoterapii, niedostateczna wiedza pacjenta (<70% poprawnych odpowiedzi w teście wiedzy o cukrzycy)

    5. Nasilone odczyny skórne w miejscu implantacji zestawów infuzyjnych mimo próby zmiany rodzaju zestawu

    6. Nieregularna wymiana zestawów infuzyjnych (rzadziej niż co 3 dni)

    7. Nieusprawiedliwione nieobecności na wizytach lekarskich (obecność tylko na 1 wizycie w ciągu roku lub brak wizyty)

    8. Utrzymująca się wartość HbA1c > 9% - (2 kolejne oznaczenia)

    Zlecenie na zaopatrzenie w środki pomocnicze – oprzyrządowanie do osobistej pompy insulinowej wystawia wyłącznie lekarz zatrudniony w poradni diabetologicznej lub w oddziale szpitalnym.

     

    *Kryteria remisji według Schölin A i wsp.Diabet. Med. 2011; 28: 156: Prawidłowe wartości glikemii w profilu dobowym przy zapotrzebowaniu na insulinę < 0,3 j./kg mc./dobę oraz stężenie peptydu C > 0,5 ng/ml.

    **Pacjenci dotychczas leczeni za pomocą osobistej pompy insulinowej, których pompa uległa uszkodzeniu lub skończył się czas jej pracy, podlegają tej samej kwalifikacji, co pacjenci rozpoczynający terapię. Wcześniejsze leczenie za pomocą pompy nie oznacza automatycznej refundacji nowego urządzenia.

    ***Zlecenie na zaopatrzenie w środki pomocnicze — oprzyrządowanie do osobistej pompy insulinowej wystawia wyłącznie lekarz zatrudniony w poradni diabetologicznej lub na oddziale szpitalnym.

     

     

    Źródło:www.dk.viamedica.pl Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Remisja w cukrzycy typ 1

     Kliniczne objawy cukrzycy typu 1 pojawiają się kiedy, masa komórek beta zredukowana zostaje o około 80 - 90% w wyspach Langerhansa. W tym stanie wydzielanie substancji przez komórki, czyli sekrecja insuliny jest niewystarczająca dla utrzymania normoglikemii. Podwyższony poziom glukozy we krwi wywołuje hiperglikemię

    U wielu młodych pacjentów wkrótce po ujawnieniu się cukrzycy typu 1 i szybkim wprowadzeniu insulinoterapii dochodzi do częściowej odnowy komórek β (beta). W konsekwencji spada zapotrzebowania na w/w insulinę egzogenną, zwykle do dawki dobowej poniżej 0,3 j/kg przy zachowaniu normoglikemii. To zjawisko nosi nazwę remisji.

    Dokładny proces hemiczny powstawania remisji opisany jest tu: remisja - patogeneza

    Remisja jest to okres zmniejszenia zapotrzebowania na insulinę, występuję kilka miesięcy po rozpoznaniu cukrzycy i może trwać nawet do jednego roku. Okres ten nazywany jest także miesiącem miodowym. Stężenie glukozy się zmniejsza, co wymaga zmniejszenia dawek insuliny. Mogą wówczas występować częste niedocukrzenia wynikające ze zwiększonej ilości własnej insuliny. Często nie ma potrzeby podania niektórych dawek insuliny np poposiłkowych a insulina bazowa jest bardzo zredukowana.

     Należy jednak pamiętać, że jest to sytuacja przejściowa. Glikemia znowu się zwiększy. Najlepiej w tym okresie często kontrolować stężenie glukozy we krwi za pomocą glukometru i podawać mniejsze dawki insuliny, nawet tak symboliczne jak 1 jednostka. Nie zaleca się zupełnego zaprzestania podawania insuliny.

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Rutwica lekarska

     Rutwica lekarska (Galega officinalisL.) – roślina z rodziny bobowatych.Występuje w Afryce Północnej (Maroko, Algieria), w Azji Zachodniej (Pakistan) oraz południowo - wschodnia i środkowa Europa. W Polsce uważana za gatunek zawleczony i spotkać ją można na południu, w terenie wilgotnym (łąki, brzegi akwenów wodnych, zarośla) gdzie tworzy geste kępy.

     Bylina dorasta do 60 cm wysokości. Łodygi pokryte są wąskimi, pierzastymi grupami od 11- 17 listków. Kwiaty są w kolorze białym, niebieskim lub jasnofioletowym. Okres zakwitu przypada od kwietnia, a zbiór - na lipiec i sierpień. Owoce są w kształcie strąków w których znajdują się nasiona. Następnie suszona w cieniu w naturalnych suszarniach.

     UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

     Stosowana od czasów średniowiecza w leczeniu cukrzycy, ale dopiero w XIX w. odkryto że, zawiera pochodne guanidyny (galegina, hydroksygalegina). Związki które mają działanie hipoglikemiczne (obniżanie stężenia glukozy we krwi). Doprowadza do zmniejszenia insulinooporności tkanek powodując zmniejszenie dawek insuliny. Dlatego należy skonsultować stosowanie rutwicy z lekarzem diabetologiem w celu modyfikacji dawki leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo działa moczopędnie i pobudzająco w laktacji u kobiet.

    Napar :

    1-2 łyżeczki ziela zalać szklanką wrzątku, przykryć i odstawić na minimum 15 minut. Następnie przecedzić. Pijać zawsze na świeżo 2-3 razy dziennie.

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Samokontrola glikemii w cukrzycy

     Samokontrola glikemii jest integralną częścią leczenia cukrzycy.Chorzy leczeni metodą wielokrotnych wstrzyknięć insuliny lub przy użyciu ciągłego podskórnego wlewu insuliny powinni na co dzień wykonywać dobowy profil glikemii, obejmujący oznaczenia stężenia glukozy: rano na czczo, przed i 60–120 minut po każdym głównym posiłku oraz przed snem. Częstość i pory dodatkowych oznaczeń należy dobierać indywidualnie.

     Zastosowanie systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGMS,continuous glucose monitoring system) jako formy uzupełnienia samokontroli glikemii jest wskazane u chorych na cukrzycę typu 1 o chwiejnym przebiegu ze współistniejącymi częstymi epizodami hipoglikemii i brakiem jej świadomości, ponieważ poprawia bezpieczeństwo i skuteczność leczenia.

     Samokontrola glikemii jest również zalecana, by osiągnąć cele terapeutyczne u chorych leczonych pojedynczymi wstrzyknięciami insuliny, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, dietą i dozowanym wysiłkiem fizycznym (tab. 3.1).

     W celu prawidłowego prowadzenia samokontroli glikemii chorego należy przeszkolić w zakresie obsługi glukometru, interpretacji wyników i dalszego postępowania.

    Tabela 3.1. Zalecana częstość samokontroli glikemii

    Sposób leczenia cukrzycy

    Częstość pomiarów glikemii przy prowadzeniu samokontroli

    Wielokrotne (tj. co najmniej 3 × dziennie) wstrzyknięcia insuliny Intensywna funkcjonalna insulinoterapia, niezależnie od typu cukrzycy

    Chorzy leczeni wyłącznie dietą

     

     

     

     

    Chorzy stosujący doustne leki przeciwcukrzycowe i/lub analogi GLP

    Chorzy na cukrzycę typu 2 leczeni stałymi dawkami insuliny

    Wszyscy chorzy

    Wielokrotne (tj. co najmniej 4 × dziennie) pomiary w ciągu doby według ustalonych zasad leczenia oraz potrzeb pacjenta

     

    Raz w miesiącu skrócony profil glikemii (na czczo i 2 godz. po głównych posiłkach) oraz raz w tygodniu o różnych porach dnia

    Raz w tygodniu skrócony profil glikemii (na czczo i po głównych posiłkach), codziennie 1 badanie o różnych porach dnia

    Codziennie 1–2 pomiary glikemii, dodatkowo raz w tygodniu skrócony profil glikemii (na czczo i po głównych posiłkach) oraz raz w miesiącu dobowy profil glikemii

    Pomiary doraźne w sytuacji wystąpienia złego samopoczucia, nagłego pogorszenia stanu zdrowia itp.

     

    <?div>

     Do samokontroli glikemii zaleca się używanie glukometrów przedstawiających jako wynik badania stężenie glukozy w osoczu krwi, których deklarowany, potwierdzony w publikacjach i materiałach producenta błąd oznaczenia nie przekracza 15% dla stężeń glukozy ≥ 100 mg/dl (5,6 mmol/l) i 15 mg/dl (0,8 mmol/l) w przypadku stężeń glukozy < 100 mg/dl (5,6 mmol/l). U pacjentów wykonujących ≥ 4 pomiary dziennie może być pomocna analiza wyników za pomocą programu komputerowego. Kontrola dokładności pomiarów glukometrów wraz z oceną poprawności posługiwania się nimi powinna być przeprowadzana w przypadku podejrzenia nieprawidłowości oraz przynajmniej raz w roku, w placówce, w której chory jest leczony ambulatoryjnie. Powinna ona polegać na wykonaniu oznaczeń stężenia glukozy w tym samym materiale za pomocą glukometru przy zastosowaniu metody porównawczej (laboratoryjnej lub analizatora POCT spójnego z metodą laboratoryjną) — różnica w wynikach nie powinna przekraczać wyżej wymienionych granic dopuszczalnego błędu.

    Na podstawie:Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016 Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego

    opublikowane nawww.dk.viamedica.pl

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • TREG - metoda na opóźnienie rozwoju cukrzycy typ 1

    TREG – sposób na opóźnienie rozwoju cukrzycy typu 1 przy użyciu terapii wykorzystującej komórki układu odpornościowego. 

    Od kilku lat polskich diabetyków interesuje wiadomość na temat nowości w leczeniu cukrzycy typ 1 stworzonej przez polskich naukowców z Gdańska. W 2019 r metoda przeszła do trzeciej fazy badań klinicznych. Środki finansowe naukowcy z GUMed otrzymali z unijnego programu Horyzont 2020.

    W planach jest wprowadzenie dostępności komercyjnej w drodze tzw. wyjątku szpitalnego. Jest to procedura pozwalająca na oferowanie leku przed jego rejestracją centralną, na podstawie statusu ATMP (Advanced Therapy Medicinal Products) przyznanego przez Europejską Agencję Leków (EMA). Jest dopuszczona wyłącznie na terenie szpitala, w którym produkowany jest lek, pod opieką i na odpowiedzialność konkretnego lekarza.  

    Nie jest to lek na cukrzycę, a sposób na opóźnienie pełnoobjawowej cukrzycy typ 1. Działa jak antysupresant po transplantacjach, nie powodując jednak skutków ubocznych. Lek (szczepionka) jest skuteczna jedynie u osób ze świeżo zdiagnozowaną chorobą, gdzie trzustka nadal produkuje insulinę. Szczepionka hamuje rozwój choroby, spowalnia i łagodzi objawy, przedłużając okres remisji. Szczepionka jest w fazie badań, i nie wiadomo, jak długo okres remisji będzie trwał.

    Jak się zakwalifikować do programu testowania szczepionki przeciwko cukrzycy typu 1?

     Aby zostać wstępnie zakwalifikowanym do programu badawczego „Terapia komórkowa cukrzycy typu 1 w oparciu o namnożone sztucznie limfocyty regulatorowe CD4+CD25+CD127- oraz przeciwciało anty-CD20 – badanie randomizowane”, należy spełnić szereg wstępnych warunków:

    • wiek 8-16 lat

    • polskie obywatelstwo

    • masa ciała > 30 kg oraz BMI między 25 a 75 percentylem na siatce centylowej BMI (bez nadwagi i niedowagi)

    • wczesna faza cukrzycy typu 1 – pierwsze 3 miesiące trwania choroby lub 8 miesięcy trwania cukrzycy jeśli pacjent otrzymuje insulinę w dawce poniżej 0,3j/kg wagi ciała/dobę

    • poziom C-peptydu na czczo przy rozpoznaniu cukrzycy >0,7 ng/ml przy glikemii nie wyższej jak 130 mg/dl

    • dodatnie miano autoprzeciwciał potwierdzających destrukcję komórek beta trzustki ( anty-GAD – przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego, ICA – przeciwwyspowe, IAA – przeciwinsulinowe) – wysokie miano jednego z przeciwciał (4-krotność normy) lub niskie miana dwóch lub trzech przeciwciał (2-4-krotność normy).

    • całkowite zapotrzebowanie na insulinę < 0,5 j./ kg masy ciała/ dobę oraz brak tendencji do zwiększania się zapotrzebowania w kolejnych tygodniach terapii insulinowej

    • nieprzyjmowanie na stałe innych leków poza insuliną (nie dotyczy witaminy D)

    • brak chorób współistnijących oraz przebytych w szczególności: zaburzeń układu krwiotwórczego (niedokrwistość, limfopenia, neutropenia, małopłytkowość), nowotworów, zakrzepicy, nadciśnienia tętniczego, makroalbuminurii, retinopatii, niedoboru IgA, układowych zakażeń grzybiczych, aktywnego zakażenia wirusem EBV, przebytego lub aktywnego zakażenia wirusem HIV, HCV, HBV, prątkiem gruźlicy, krętkiem kiły.

     Leczenie może być jedynie zastosowane u osób, które mają wole współpracy z lekarzami, posiadają wystarczającą wiedzę na temat cukrzycy i jej kontroli oraz nie cierpią na zaburzenia emocjonalne, takie jak depresja, zaburzenia odżywiania, nałogi.

    Gdzie się zgłosić?

    Jeśli uważasz, że twoje dziecko spełnia powyższe kryteria, zadzwoń na podany niżej numer telefonu lub napisz maila na:

    Klinika Pediatrii, Diabetologii i Endokrynologii UCK w Gdańsku http://www.uck.gda.pl

    Dr n.med Ilona Derkowska – e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    Lek. Magdalena Żalińska – e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

    Oddział Diabetologii Dziecięcej – tel. 58 349 2815, 58 349 2890

     Przed wykonaniem telefonu, należy odnaleźć dokumentację medyczną z okresu diagnozy choroby oraz przygotować informacje na temat powyższych kryteriów. Dla osób, które zakwalifikują się do programu, terapia jest bezpłatna. Terapia jest finansowana grantu naukowego STRATEGMED.

    prof. dr hab. med. Małgorzata Myśliwiec-e-mail:  Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. tel. 58 349 28 98

    Ostateczna decyzja, kto zostanie przyjęty do programu, należy do kliniki.

  • Wspinaczka wysokogórska a cukrzyca typ 1

    Według Amerykańskiego Towarzystwa osoby chore na cukrzycę w tym osoby chorujące na cukrzycę typu I, które prawidłowo kontrolują poziom cukru we krwi (glikemię) oraz nie mają powikłań cukrzycy, mogą uprawiać wszystkie formy aktywności sportowej.

     W latach 1995 - 2005 około 50 alpinistów z cukrzycą I typu brało udział w wyprawach powyżej 5500m n.p.m.

     

    Aklimatyzacja

     Osoby chore na cukrzycę typu I nie mają większych problemów z aklimatyzacją. Należy pamiętać aby proces przebiegał powoli i stopniowo, by zapobiec chorobom wysokogórskim. W piśmiennictwie nie ma dowodów na częstszą zachorowalność cukrzyków na choroby wysokościowe. Opracowania medyczne lekarzy zajmujących się wspinaczką wysokogórską stwierdzają że, pierwsze symptomy zaburzeń ujawnić się mogą już powyżej 1500 metrów npm. Jest to ważna informacja, ponieważ objawy choroby wysokogórskiej prócz swoich negatywnych skutków, powodują dodatkowo całkowity brak kontroli nad cukrzycą. Spowodować to może brak jakiejkolwiek reakcji na hipoglikemię lub hiperglikemię. Diabetycy bez neuropatii i zaburzeń naczyniowych nie są bardziej narażeni na odmrożenia czy wychłodzenie (hipotermię). Należy pamiętać, że wysokogórski Obrzęk Płuc i Mózgu - HAPE I HACE mogą skomplikować kontrolę glikemii.

    Podstawowa zasada to: wspinaj się wysoko a śpij niżej.

     

    Co na początek przygody z Górami Wysokimi?

    1. Sprawdź jak sobie radzisz z kontrolą poziomu glukozy podczas wyczerpujących treningów w różnych warunkach. Na początek wprowadź ok 40 km wędrówek po niskich górach.

    2. Często kontroluj poziom glikemii i mleczanów (kwas mlekowy duży wysiłek, mało tlenu) w różnych warunkach i elastycznie dostosowuj insulinoterapię.

    3. Miej świadomość zaburzeń funkcji poznawczych i umiejętności oceny swojego stanu na wysokości. Odczuwanie hipoglikemii na większych wysokościach jest gorsze (te same hormony odpowiadają za odczucie hipoglikemii i wysiłek)

    4. Przygotuj dodatkowy zapas (insuliny, glukagonu, ratunkowego jedzenia, szybko-wchłanialnych węglowodanów i glukometrów). Noś insulinę w wewnętrznej kieszeni, chroniąc przed mrozem, potem, wilgocią, gorącem i światłem słonecznym (wysokość i ciśnienie ma wpływ)

    5. Wizyta u okulisty celem oceny dna oka. Retinopatia cukrzycowa jest względnym przeciwwskazaniem do pobytu na wysokości. Pobyt na wysokości powyżej 5500m n.p.m. zwiększa niebezpieczeństwo krwawień do siatkówki, co może sprzyjać progresji retinopatii cukrzycowej. Istnieje niebezpieczeństwo utraty wzroku, gdy do retinopatii dołożą się efekty niedotlenienia. Dodatkowym zjawiskiem mogącym występować na wysokości u cukrzyków są zaburzenia w odróżnianiu kontrastów. Powoduje to zlewanie się obrazu. Zjawisko to nasila się przy retinopatii.

     

    Kontrola glikemii w górach wysokich

     Na podstawie relacji wspinających się diabetyków oraz badań poziomu HbA1c stwierdzono, iż pobyt na wysokości sprzyja gorszej kontroli poziomu cukru we krwi. Większość, bo 75% epizodów hipoglikemii występowało przez pierwsze dwa dni na wysokości. Powodem zaburzeń i błędów w kontroli glikemii na wysokości może być:

    1. wysokość może zwiększać zapotrzebowanie organizmu na glukozę, z powodu wysokich wartości hormonów takich jak kortyzol i hormon wzrostu.

    2. wysiłek fizyczny na wysokości jest nieprzewidywalny i zależny np. od pogody (załamanie pogody) czy niezaplanowanych trudności wspinaczkowych. Może dochodzić do nieprawidłowej oceny dotyczącej wielkości wysiłku fizycznego (maksymalny poziom wysiłku tlenowego spada o 1% na każde 100 metrów powyżej 1500m npm).

    3. brak przyjmowania odpowiedniej ilości węglowodanów z powodu nieregularnych posiłków. Zauważono częstszą poposiłkową hipoglikemię – prawdopodobnie z powodu dłuższego wchłaniania się węglowodanów na wysokości. Zaleca się redukcję dawki insuliny, opóźnienie podania lub podawanie podczas posiłku.

    4. zimno (wychłodzenie) wpływa na zwiększenie wydatku energetycznego w celu utrzymania odpowiedniej temperatury ciała. Jakkolwiek ma to znikomy wpływ na kontrolę glikemii. By ustrzec się przed podawaniem insuliny do oziębionej skóry, co powoduje gorsze wchłanianie, proponuje się bezpieczne podawanie przez ubranie.

    5. objawy żołądkowo - jelitowe Ostrej Choroby Górskiej (AMS) sprzyjają hipoglikemii co wymaga regulacji dawki insuliny.

     

    Kwasica ketonowa może zostać spowodowana:

     

    1. niepoprawnym zmniejszeniem dawki lub zaprzestaniem przyjmowania insuliny

    2. zmniejszoną ilością przyjmowanych pokarmów; zaburzeniami wchłaniania

    3. infekcją lub ciężką chorobą wysokogórską, ciężką Ostrą Chorobą Górską (AMS) z nudnościami i wymiotami

    4. odwodnieniem z powodu nie przyjmowania płynów

    5. brakiem wiarygodnych odczytów z glukometru, uszkodzeniem insuliny przez w/w czynniki

    6. kontynuacją wysiłku fizycznego mimo ketonurii (aceton w moczu doprowadza do kwasicy ketonowej) która jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do wysiłku fizycznego

    Konkludując, diabetycy z prawidłową kontrolą glikemii i bez zaburzeń naczyniowych mogą poddawać się dużym wysiłkom, ale powinni być bardziej wyczuleni na zmiany w poziomie glikemii i mleczanów podczas wspinaczki.

    Uwaga! Informacje poniżej należy traktować jako punkt wyjścia w przygotowaniach do wspinania wysokogórskiego. Każda osoba musi podejść do problemu indywidualnie najlepiej przy pomocy diabetologa.

                                              

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"