System ciągłego monitorowania glikemii tzw CGM kontroluje poziom cukru we krwi w sposób stały przez całą dobę. Składa się z sensora, czujnika umieszczanego pod skórą oraz odbiornika połączonych bezprzewodowo. Na wyświetlaczu pokazuje odczyty glukozy (czasami wyniki przesyłane są bezpośrednio do pompy insulinowej w przypadku systemów współpracujących ze sobą) oraz aplikatora czujnika, który pozwala na zamocowanie aplikatora prawidłowo pod skórą. Dzięki przyciskom można łatwo przejrzeć zgromadzone już dane.
Sensor to urządzenie mierzące poziom cukru we krwi w sposób ciągły. Sprawdzany w czasie rzeczywistym, wielokrotnie w ciągu godziny przez całą dobę. CGM dokonuje około 12 pomiarów krwi w ciągu godziny, czyli co 5 minut jeden. Pozwala to lepiej kontrolować zmiany stężenia cukru we krwi, wykryć nocne hiper i hipoglikemie oraz ułatwiają sprawdzanie jak dany pokarm działa na poziom glukozy. Trzeba pamiętać, że każdy CGM pokazuje nam poziom stężenia w płynie międzykomórkowym, a nie we krwi. Płyn ten otacza komórki działając jako rezerwuar dla związków odżywczych (w tym glukozy) naszych komórek. Poziom glukozy w płynie śródmiąższowym wzrasta lub spada w zależności do aktualnego poziomu cukru we krwi. Dzieje się to zazwyczaj z opóźnieniem około 10 minut. Dlatego CGM mierząc poziom, stosuje różne algorytmy, aby podać odczyt najbardziej zbliżony do prawdziwego stężenia glukozy we krwi.
CGM buduje krzywą glikemii z całego dnia, tygodnia czy miesiąca. Dzięki wielu pomiarom w ciągu godziny, sensor daje możliwość powstrzymania hiperglikemii oraz zatrzymania hipoglikemii na poziomie 70. Coraz więcej CGM-ów posiada alarmy dźwiękowe informujące o gwałtownych spadkach i skokach glikemii a stały system informowania o aktualnej glikemii korzystnie wpływa na przebieg cukrzycy w czasie. Zmniejsza to ryzyko występowania powikłań i ryzyko płynące z hipo i hiperglikemii.
CGM jest urządzeniem elektronicznym i ciągle niedoskonałym. Musi być kalibrowany kilka razy w ciągu dnia. Alarmy nie zawsze reagują prawidłowo a system działający na bazie algorytmów ma swoje błędy, które należy korygować.
Czujniki CGM zostały zaprojektowane tak, aby ich noszenie nie sprawiało problemów. Producenci elektrod zapewniają o praktycznie zerowym odczuwaniu bólu, ale wiadomo z CGM jak z życiem, czasem coś zaboli. Czujniki mogą być noszone od 3 do 7 dni. Wynika to ze względów higienicznych oraz z potrzeby ładowania czujnika. Czas noszenia sensorów różnych firm różni się względem siebie. Warto więc skontaktować się z producentem. Czujnik CGM można zastosować w dowolnym miejscu na ciele z znaczną warstwą tkanki tłuszczowej. Najczęstszymi miejscami iniekcji są brzuch, boki, uda, ramiona i górne strony pośladków. CGM pozwala zmniejszyć liczbę pomiarów glikemii, ale nie wyklucza ich całkowicie. Przede wszystkim trzeba robić kilka badań krwi w celu kalibracji CGM. Jeśli czujesz, że możesz mieć hiper lub hipoglikemię, niezależnie od wyników podawanych przez sensor sprawdź poziom. Trzeba pamiętać, że odczyty z CGM mają w przybliżeniu do 10 minut opóźnienia. Aby terapia była skuteczna, sensor powinien być noszony codziennie. Jednak niektórzy chcą zrobić sobie przerwę w noszeniu CGM. Jest to całkowicie dopuszczalne, o ile w tym czasie będą kontrolować swój poziom glukozy przy pomocy glukometru.
CGM zbiera ogromną ilość danych na temat poziomów cukru w ciągu dnia, dzięki temu pozwala lepiej zrozumieć co i w jaki sposób wpływa na naszą glikemię.
Jest on wykorzystywany w kontroli i leczeniu cukrzycy typu 1, ale może być stosowany również w cukrzycy typu 2 i innych typach cukrzycy.
Z badań wynika, że terapia z użyciem sensora poprawia wyniki HbA1c.
źródło: https://www.pompy-medtronic.pl/
