Peptyd C - składający się z ok. 31 reszt aminokwasowych, część cząsteczki proinsuliny łącząca łańcuchy A i B insuliny. Peptyd C jest wydzielany podczas uwalniania insuliny z trzustki i razem z nią dostaje się do krwioobiegu. Powstaje w związku z tym w stosunku 1:1 z cząsteczkami insuliny. Osoby nie wytwarzające insuliny (na przykład chore na cukrzycę typu 1) nie wytwarzają też peptydu C.
Stężenie peptydu C we krwi odpowiada stężeniu wydzielanej insuliny, stąd zastosowanie peptydu C jako markera. U osób przyjmujących preparaty insuliny pozwala ocenić zachowanie wydzielania endogennej insuliny. Przy diagnozowaniu cukrzycy, podwyższone lub prawidłowe stężenie peptydu C wskazuje na cukrzycę typu 2, niskie – na cukrzycę typu 1.
W przypadku cukrzycy typu 2 poziom peptydu C pozwala na optymalny dobór leku – przy normalnym i wysokim poziomie lepsze wyniki daje podawanie biguanidów (np. metforminy), przy obniżonym zwykle stosuje się pochodne sulfonylomocznika (najczęściej glimepiryd), czasem w skojarzeniu z innymi lekami.
data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"
