Nietolerancja glukozy to nie cukrzyca, ale ostrzeżenie, które może doprowadzić do rozwoju choroby. Wiedza jak utrzymać prawidłowy poziom cukru, poprzez zmianę stylu życia (dieta, aktywność sportowa) może pomóc w powstrzymaniu rozwoju choroby.
Nietolerancja glukozy, inaczej stan przedcukrzycowy to stan wysokiego ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. Charakteryzuje się obniżoną zdolnością organizmu do metabolizowania glukozy.
Cukrzyca to poważna i uciążliwa, przewlekła choroba, a nawet zespół chorób, których przyczyną są zaburzenia wydzielania insuliny przez trzustkę. Jej skutkiem są problemy z nerkami, wzrokiem, choroby naczyń krwionośnych, czy też uszkodzenie włókien nerwowych. Nieleczony stan przedcukrzycowy może przekształcić się w cukrzycę i mieć jeszcze poważniejsze konsekwencje. Dlatego lepiej jej zapobiegać, np. w porę wychwytując stan przedcukrzycowy (inaczej: nietolerancja glukozy albo nieprawidłowa glikemia).
Problem z nadmiarem cukru we krwi pojawia się wtedy, gdy po dwukrotnym badaniu na czczo (czyli co nie wcześniej niż 8 godzin po ostatnim posiłku) poziom cukru wynosi 100-125 mg%. Maksymalna wartość prawidłowego stężenia cukru we krwi to 100 mg%. Jeśli badanie wykaże podwyższony poziom glukozy, należy zrobić tzw. test tolerancji glukozy. Najpierw pobiera się na czczo krew i oznacza poziom cukru, a następnie w ciągu 5 minut wypija się roztwór 75 g glukozy rozpuszczonej w ok. 300 ml wody. Jeżeli po 2 godzinach stężenie glukozy będzie zbyt wysokie, czyli na poziomie 140-190 mg%, to znak, że organizm nie radzi sobie z metabolizmem cukru.
Często, pierwsze objawy nietolerancji glukozy można przeoczyć lub zbagatelizować . Dlatego warto wykonać badanie poziomu krwi co roku, a w po czterdziestym roku życia, w każdej nadarzającej się okazji. Służy do tego glukometr.
Typowe oznaki nietolerancji glukozy:
ciemniejsza skóra w określonych miejscach na ciele – takich jak pachy, kark, kolana, łokcie (rogowacenie ciemne).
wzmożone pragnienie,
wzmożony apetyt,
zwiększona ilość oddawanego moczu,
senność,
zmęczenie,
zaburzenia wzroku.
Odpowiednia dieta to najskuteczniejsze leczenie nietolerancji glukozy. Wskazane jest aby 55% energii powinno pochodzić z węglowodanów, 25–30% z tłuszczów, a 15–20% z białek.
Błędnie nazywa się to dietą cukrzycową. To tylko normalna, zdrowa i racjonalna dieta, którą powinni stosować wszyscy. Niestety w naszej kuchni proporcje często są nie zachowywane, a sposób przygotowywania posiłków jest zły.
Poniżej kilka zasad, szczegóły można znaleźć w internecie i książkach dietetycznych.
Zaleca się 3 posiłki główne i 2 dodatkowe (drugie śniadanie, podwieczorek).
Należy wybierać węglowodany złożone jak produkty pełnoziarniste, kasze, warzywa, które je się al dente. Organizm dłużej rozkłada zawarte w nich węglowodany przez co łatwiej utrzymuje prawidłowy poziom glukozy.
Cukry proste jak: cukier, słodycze, bardzo słodkie owoce, miód ogranicza się do minimum lub zrezygnuje (wysoki indeks glikemiczny).
Unikamy smażenia, bo tłuszcze nasycone zaburzają pracę trzustki, która produkuje insulinę. Zamiast tego proponuje się pieczenie, grillowanie, gotowanie na parze oraz duszenie z małą ilością tłuszczu. Stosowanie niskokalorycznych zamienników (śmietana na jogurt) oraz ograniczenie soli i tłuszczów pochodzenia zwierzęcego.
Wybieramy owoce i warzywa, które mają mniej cukrów: brokuły, cykorię, rzodkiewkę, szczypiorek, szparagi, ogórki, pomidory. Zamiast bananów, winogron, owoców suszonych, jedz grejpfruty, jagody lub jabłka. Poleca się picie świeżo wyciskanych soków, rozcieńczonych wodą.
data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"
