Insulinooporność jest terminem, którego znaczenie ma niezwykłą wagę dla zdrowia każdego z nas. Problem insulinooporności może z biegiem czasu dotknąć wszystkie osoby, które nie stronią od cukru, dostarczając go swojemu ciału w nadmiarze. Termin ten oznacza obniżoną wrażliwość komórek na insulinę, która ma za zadanie regulować poziom cukru we krwi.

 Jak wiemy, insulina jest niezwykle ważnym hormonem, którego zadaniem jest rozprowadzanie nadmiaru cukry z krwi do komórek organizmu. Kiedy komórki zmuszone są przyjmować nieustannie duże ilości cukru, w pewnym momencie dochodzi do zjawiska, w którym komórki „odmawiają” przyjmowania kolejnych dawek i pomimo obecności insuliny, transport glukozy zostaje zaburzony. Insulinooporność oznacza więc brak akceptacji kolejnych dawek cukru transportowanego przez insulinę. Komórki naszego organizmu zostają pozbawiane energii, a pierwszym objawem, który może wskazywać na taki stan rzeczy jest senność po posiłku. Warto również wiedzieć, że organizm ma swój sposób na podwyższone stężenie cukru we krwi i jest nim przekształcenie nadwyżki glukozy w tłuszcz. Ten proces jest energochłonny i tak jak brak glukozy w komórkach, powoduje zmęczenie i senność po zjedzeniu. Insulinooporności nie należy lekceważyć, szczególnie, że stałe wysokie stężenie glukozy we krwi uszkadza naczynia krwionośne oraz mózg, jest powodem przewlekłych stanów zapalnych, chorób serca, nowotworów, cukrzycy czy nawet Alzheimera.

 Jakie są objawy insulinooporności?

 Jak wspomniano wyżej, pierwszym objawem oporności na insulinę jest senność po posiłku. Kolejnym istotnym objawem jest ogromny apetyt na słodycze zaraz po zjedzeniu. Osoby z insulinoopornością odczuwają ciągle głód, co jest związane z „niedokarmieniem” komórek. Ważnym sygnałem mówiącym o zaburzeniach gospodarki glukozy jest również stałe pragnienie oraz częste oddawanie moczu. Ponadto objawami są również trudności z chudnięciem oraz otyłość brzuszna. Efektem długotrwałego zaburzenia jakim jest insulinooporność jest przede wszystkim ogólne zmęczenie. Osoba mająca ten problem stale odczuwa przemęczenie i brak ochoty na jakąkolwiek aktywność fizyczną. Zmęczenie oraz przejadanie się słodyczami sukcesywnie pogłębia kiepski stan zdrowia.

 Jak poradzić sobie z insulinoopornością?

 Punktem numer jeden przy walce z insulinoopornością jest aktywność fizyczna. Chory powinien każdego dnia zmusić się do wszelkiego rodzaju ćwiczeń. Warto planować aktywność ruchową na świeżym powietrzu, gdyż niezwykle ważna w walce z insulinoopornością i cukrzycą typu 2, jest witamina D, której produkcja w naszym organizmie uruchamia się podczas ekspozycji na słońce. Istotnym jest również sen – badania wykazały, że kobiety śpiące pięć lub mniej godzin na dobę, są narażone na cukrzycę typu 2 aż o 34 % bardziej od tych, które śpią 7 – 8 godzin.

  Dbanie o wypoczynek, ruch i relaks na słońcu, jest połową sukcesu. Drugą część stanowi odpowiednia dieta. Warto, a nawet koniecznym byłoby, włączyć do swojej diety 5 produktów, które swoimi właściwościami regulują metabolizm cukru pozwalając wyleczyć insulinooporność oraz cukrzycę typu 2. Oto lista wartościowych pokarmów:

1. Kwasy Omega – 3 – ich głównym źródłem są tłuste ryby, takie jak makrela czy łosoś. Ryby są stałym produktem w diecie ludności zamieszkującej tereny przybrzeżne. Mieszkańcy Alaski, choć w większości mają nadwagę, rzadko kiedy zapadają na cukrzycę.

2. Czerwone winogrona i czerwone wino – oba te produkty bogate są w polifenole, które mają silne właściwości regulujące poziom glukozy we krwi. Produkty te spożywane w umiarze i regularnie, mogą skutecznie pomóc chorym na insulinooporność oraz cukrzycę typu 2.

3. Czereśnie i wiśnie – te dwa pyszne owoce bogate są w antocyjany. Związki te usprawniają produkcję insuliny w trzustce, badania na zwierzętach wykazały, że aż o 50 %!

4. Olej kokosowy – jego przewaga nad innymi olejami roślinnymi jest taka, że składa się ze średniej długości łańcuchów kwasów tłuszczowych, które dostarczają komórkom energię bez podwyższania poziomu glukozy oraz zatrzymywania produkcji insuliny. Długie łańcuchy kwasów tłuszczowych są powodem zapychania się arterii krwionośnych i podwyższają stężenie cukru we krwi.

5. Migdały i orzechy włoskie – naukowcy dowiedli wielokrotnie, że jedzenie tych orzechów stanowczo obniża prawdopodobieństwo zapadnięcia na cukrzycę, a chorym pomaga skutecznie kontrolować chorobę poprzez utrzymanie odpowiedniego stężenia insuliny we krwi.

Jakich produktów należy unikać?

  Poza odstawieniem słodyczy czy alkoholu, ważnym jest aby omijać produkty o wysokim indeksie glikemicznym. Każda osoba mająca większe czy mniejsze problemy z insulinoopornością, cukrzycą czy nadwagą, powinna zaznajomić się z tym terminem. W skrócie oznacza jak dany produkt, po spożyciu, wpływa na wydzielenie insuliny w organizmie. Indeks glikemiczny jest kluczowym terminem w diecie Montignaca, której założenia eliminują spożywanie produktów powodujących znaczące podwyższanie stężenia cukru we krwi.

Źródło:

Lewko Katarzyna (2016) Leczenie dobrą dietą. Wydawnictwo SBM. Warszawa.