W zależności od wieku, płci, masy ciała i indywidualnej predyspozycji organizmu wpływ alkoholu na organizm u każdego jest inny. Wiele napojów alkoholowych zawiera węglowodany, które początkowo powodują wzrost cukru. Alkohol jednak hamuje uwalnianie tzw ratunkowej glukozy do krwi z wątroby (glukagen) powodując obniżenie poziomu cukru (hipoglikemię). Wątroba wówczas skupia się głównie na detoksykacji krwi z alkoholu, a następnie na metabolizowaniu produktów przemiany materii.

 Stanowisko PTD: Dopuszczalne ilości alkoholu to nie więcej niż 20g / dzień dla kobiet i 30g / dzień dla mężczyzn. Alkohol jest absolutnie przeciwwskazany u osób chorujących na cukrzycę, u których dodatkowo stwierdza się podwyższony poziom triglicerydów w surowicy krwi, zdiagnozowano neuropatię i u tych chorych, którzy przebyli zapalenie trzustki.

 Spożycie alkoholu przez chorego na cukrzycę może powodować dwojakiego rodzaju powikłania. Niedocukrzenie – częstsze, ponieważ alkohol hamuje produkcję glukozy w wątrobie. Szczególnie narażeni są na to pacjenci leczeni insuliną oraz lekami z grupy pochodnych sulfonylomocznika.

Ponieważ alkohol obniża poziom glukozy we krwi, osoby z cukrzycą nigdy nie powinny spożywać alkoholowych napojów na pusty żołądek. Diabetyk zawsze powinien dobrze zjeść przed spożyciem alkoholu oraz zabezpieczyć sobie dostęp do przekąsek.

Większe ryzyko wystąpienia hipoglikemii mają pacjenci, przyjmujący insulinę. Mogą doświadczyć dużego spadku poziomu glukozy w nocy. Należy o tym pamiętać podczas korekty dawki leku przed snem. Hipoglikemia poalkoholowa może nastąpić podczas picia oraz do 24 godzin po spożyciu. Poleca się więc nie tylko sprawdzenie poziomu glukozy przed wypiciem, przed położeniem się do łóżka ale także co najmniej raz w nocy. Bezpieczny poziom glukozy zawiera się pomiędzy 5.5 i 7.7mmol/L.

Poniższa tabela podsumowuje ilość węglowodanów, kalorii i jednostek alkoholu.

Uwaga: podane wartości są ogólne i będą się równic w zależności od konkretnej marki.

Czysty alkohol – wątroba nie wydzieli glukagonu, doprowadzając do hipoglikemii.

Kolorowe drinki - zawierają dużo soków owocowych, albo cukru (np. Mohito). Tego typu drinki kończą się zazwyczaj szybką hiperglikemią.

Piwo – najlepiej zastosować na hipoglikemię.

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Badanie poziomu cukru

Poziom glukozy we krwi powinno być badaniem, które wykonywać należy jako element rutynowej kontroli w laboratorium. Zawsze kiedy pojawiają się objawy hiperglikemii lub hipoglikemii, oraz w trakcie ciąży. Chory na cukrzycę powinien badać się nawet kilkakrotnie w ciągu dnia. Celem jest monitorowanie poziomu cukru we krwi oraz szybka reakcja na podwyższony poziom glukozy poprzez korektę insuliny lub dawki leków. Dodatkowo należy sprawdzać obecność glukozy w moczu jako część badania ogólnego moczu.

 Kontrolę poziomu cukru we krwi zaleca się zwłaszcza osobom obciążonych znacznym ryzykiem zachorowania na cukrzycę, np. jeśli w rodzinie występowała cukrzyca, u osób z nadwagą, oraz u osób w wieku powyżej 40 lat. Próbka krwi pobierana jest z żyły (najczęściej w dole łokciowym) lub w przypadku samokontroli (glukometr) - kropla krwi wypływająca po nakłuciu skóry (zazwyczaj z opuszka palca ręki).

Poziom cukru można oznaczać:
- na czczo, rano po przebudzeniu (po 8 godzinach nieprzyjmowania posiłków i płynów, poza wodą)
- o dowolnej porze dnia lub nocy, bez względu na przyjęte wcześniej posiłki (tzw. przygodny poziom glukozy),

 OGTT składa się z szeregu pobrań próbek krwi określających poziom cukru na czczo oraz po przyjęciu odpowiedniej ilości glukozy. Pierwsza próbka krwi jest pobierana na czczo, następna po wypiciu płynu zawierającego glukozę. Sprawdza się w ten sposób jak organizm poradzi sobie z nagłym napływem cukru do krwi. Następnie w odpowiednich odstępach czasu pobiera się kolejne próbki. OGTT wykonuje się w przypadku podejrzenia cukrzycy lub w przypadku podwyższonego poziomu cukru we krwi na czczo.

 W celu zdiagnozowania cukrzycy zaleca się dwukrotne wykonanie testów (zarówno poziomu glukozy na czczo jak i OGTT). Badanie poziomu glukozy wykonuje się również u każdej kobiety w ciąży między 24. a 28. jej tygodniem. Jest to badanie przesiewowe, dzięki któremu można wykryć cukrzycę. Badanie to wygląda podobnie jak OGTT.  Pierwsza próbka krwi jest pobierana na czczo. Różnica dotyczy czasu pobrania drugiej próbki – robi się to po 1 godzinie od przyjęcia roztworu cukru. Jeśli wynik badania okaże się nieprawidłowy, lekarz zaleci wykonanie klasycznego OGTT.

 Chorzy na cukrzycę muszą monitorować poziom glukozy kilka razy w ciągu dnia. Pozwala to ustalić dawkę insuliny oraz innych leków przeciwcukrzycowych, które powinni przyjmować. Samokontroli dokonuje się z wykorzystaniem glukometru. Po niewielkim nakłuciu skóry (zazwyczaj opuszki palca ręki), niewielką ilość krwi umieszcza się na papierowym pasku, który następnie wkłada się do glukometru. Na tej podstawie wynik aparat dokonuje odczytu poziomu cukru we krwi.

 Najczęstszą przyczyną podwyższonego poziomu glukozy jest cukrzyca. Istnieje jednak szereg innych czynników, które powodują podwyższenie poziomu cukru we krwi. Należą do nich:

- akromegalia

- stres (w wyniku urazu, wypadku, zawału serca, udaru)

- przewlekła niewydolność nerek 

- insulinporność

- przyjmowanie niektórych leków: kortykosteroidów, trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, estrogenów (w tym również tabletek antykoncepcyjnych oraz hormonalnej terapii zastępczej), litu, kwasu acetylosalicylowego (aspiryny)

- nadmierne w stosunku do zapotrzebowania przyjmowanie pokarmów.

 Poniżej znajdziesz interpretację wyników badania poziomu cukru (glukozy) we krwi.

Poziom glukozy na czczo:

Test doustnego obciążenia glukozą (OGTT):

Poniższe wartości nie odnoszą się do badania u kobiet w ciąży. Druga próbką jest pobierana po 2 godzinach od spożycia płynu z 75 g glukozy.

Badanie przesiewowe u kobiet w ciąży: test obciążenia glukozą:

Druga próbka jest pobierana po 1 godzinie od przyjęcia płynu z 50 g glukozy.

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Glukoza - związek chemiczny należący do cukrów prostych, który jest paliwem energetycznym dla całego organizmu. W trakcie przemiany materii wszystkie węglowodany złożone przekształcają się w glukozę oraz inne cukry proste (fruktoza, sacharoza). Są to węglowodany zawierające jedną lub dwie cząsteczki cukru. Znajdują się nie tylko w słodyczach, ale również w owocach i warzywach. Następnie wchłaniane są w jelicie cienkim i rozprowadzane z krwią do wszystkich komórek organizmu. Odpowiada za prawidłową przemianę tłuszczy, białek oraz przyspiesza gojenie się ran. Po przekształcaniu się w rybozę wchodzi w skład kodu DNA, a po przemianie w galaktozę  - jest składową laktozy.

Glukoza niezbędna jest do:

- odżywinia komórek organizmu

- pracy mięśni szkieletowych

- prawidłowego funkcjonowania mózgu (min 130 g glukozy na dobę)

- prawidłowego rozwoju płodu

 Większość komórek organizmu potrzebuje glukozy do produkcji energii, do przeprowadzania szeregu reakcji chemicznych niezbędnych do ich funkcjonowania. Dla komórek nerwowych, a także erytrocytów (komórek krwi transportujących tlen) glukoza stanowi jedyne źródło energii. Komórki te mogą funkcjonować tylko jeśli glukoza znajduje się powyżej określonego poziomu. Dlatego często w przypadku spadku poziomu glukozy odczuwamy uczucie słabości (hipoglikemia) - to nasz mózg informuje nas o tym, że ilość dostarczanej glukozy jest niewystarczająca.

 Zużycie cukru przez organizm zależy od insuliny, hormonu produkowanego przez trzustkę. Insulina działa jak klucz który otwiera drzwi do komórkiorganizmu. Decyduje o tym, czy glukoza z krwi przedostaje się do wnętrza komórek, czy zostanie odłożona jako zapas w postaci glikogenu lub/i trójglicerydów. Funkcjonowanie organizmu bez glukozy, czy też insuliny byłoby niemożliwe, dlatego tak istotne jest utrzymanie poziomów tych związków chemicznych w określonych prawidłowych normach.

Poziom glukozy poposiłkowej, u osoby zdrowej, nieznacznie wzrasta powyżej normy w wyniku spożycia węglowodanów. Równolegle - w celu obniżenia poziomu tego cukru następuje wzrost wydzielania insuliny przez trzustkę. Ilość wydzielanej insuliny zależy od wielkości oraz składu posiłku, jaki właśnie zjedliśmy.

Hipoglikemia u osoby zdrowej - jeśli poziom glukozy zbytnio się obniży, wydzielany jest glukagon (rezerwa energetyczna). Hormon produkowany przez trzustkę i odkładany w wątrobie. W sytuacji zagrożenia wątrobapowtórnie przekształca glikogen w glukozę co pozwola na przywrócenie prawidłowego poziomu cukru we krwi.

Hiperglikemia u osoby zdrowej - jeśli poziom cukru we krwi wzrasta, następuje zwiększona produkcja insuliny oraz wydalanie nadwyżki glukozy z moczem co doprowadza do uregulowania poziomu cukru we krwi

Jeżeli powyższe mechanizmy kontrolne działają poprawnie, poziom glikemii we krwi jest unormowany. Utrzymuje się w miarę na stałym poziomie. Jeśli jednak równowaga ta zostaje zakłócona, może dojść do ciężkich powikłań w tym objawem cukrzycy lub insulinooporności. Ciężka, występująca nagle hiperglikemia czy hipoglikemia może być groźna - powodować niewydolność wszystkich organów, uszkodzenie mózgu, śpiączkę, a nawet prowadzić do śmierci. Utrzymujący się przez dłuższy czas wysoki poziom cukru we krwi prowadzi do postępującego zniszczenia organów, przede wszystkim nerek, oczu, serca oraz naczyń krwionośnych i nerwów. Przewlekła hipoglikemia może natomiast powodować uszkodzenia mózgu oraz nerwów obwodowych. U niektórych kobiet, hiperglikemia może pojawić się w ciąży jako tzw. cukrzyca ciężarnych. Nie leczona, zwiększy ryzyko urodzenia dziecka o dużej wadze (tzw. makrosomia).

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

Objawy hiperglikemii:

- wzmożone pragnienie

- częste oddawanie moczu

- stałe zmęczenie

- senność (śpiączka cukrzycowa)

- zwiększony apetyt na wskutek odczuwania głodu

- szybki i duży spadek wagi ciała w krótkim okresie czasu (w przypadku rozpoczynającej się cukrzycy typ 1)

- zaburzenia widzenia

- skurcze mięśniowe w nogach

- trudno gojące rany

- cukier w moczu

- zapach acetonu w ustach

 Rozróżnia się dwa stany hiperglikemiczne:

1. Stan przedcukrzycowy, sygnalizujący zwiększone ryzyko wystąpienia pełnoobjawowej cukrzycy. Rozpoznawany w następujących sytuacjach:

- nieprawidłowej glikemii na czczo w przedziale 5,6 – 6,9 mmol/l (100 – 125 mg/dl)

- braku tolerancji glukozy w przedziale 7,8 – 11,0 mmol/l (140 – 199 mg/dl), po dwóch godzinach od przeprowadzonego doustnego testu obciążenia glukozą

2. Stan cukrzycowy rozpoznawany w sytuacji:

- tzw przygodna glikemia ≥11,1 mmol/l (200 mg/dl) z typowymi objawami cukrzycy (wzmożone pragnienie, wielomocz, osłabienie)

- po dwukrotnym teście poziomu glukozy na czczo z wynikami ≥ 7,0 mmol/l (≥126 mg/dl) z pomiarów w innych dniach

- glikemia ≥ 11,1 mmol/l (200 mg/dl) po dwóch godzinach od testu doustnego obciążenia glukozą

 Występuje także tzw hiperglikemia stresowa. Związana z ostrymi nagłymi stanami chorobowymi np wylew krwi do mózgu, zabiegi operacyjne. Definiowana przez część autorów jako utrzymujące się stężenie glukozy przekraczające 200 mg/dl (11,1 mmol/l) bez wcześniejszej cukrzycy. Inni opisują hiperglikemię stresową która przekracza 140 mg/dl przy hemoglobinie glikowanej < 6,5 mmol/l

 Hiperglikemię należy potwierdzić poprzez oznaczenie glikemii w osoczu krwi żylnej. Badanie wykonuje się od 8 do 14 godzin od ostatniego posiłku.

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Objawy hipoglikemii mogą też wystąpić przy wyższych wartościach glikemii (> 100 mg/dl), wówczas gdy dochodzi do ich szybkiego obniżenia. Tak zwana nieświadomość hipoglikemii, określana jako nieodczuwanie patologicznie niskich (< 70 mg/dl, tj. < 3,9 mmol/l) wartości glikemii, jest istotnym powikłaniem częstego występowania epizodów hipoglikemii. Nieświadomość hipoglikemii może być także spowodowana neuropatią autonomiczną. Glikemia 55–70 mg/dl wymaga przeciwdziałania dalszemu jej spadkowi, niezależnie od wystąpienia objawów czy też ich braku. Stanowi to uzasadnienie dla wyznaczenia wartości granicznej dla zagrażającej hipoglikemii na poziomie 70 mg/dl. 

Ryzyko wystąpienia hipoglikemii wzrasta w następujących sytuacjach:

- stosowanie insuliny w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwhiperglikemicznymi;

- stosowanie pochodnych sulfonylomocznika w monoterapaii bądź w skojarzeniu z innymi lekami przeciwhiperglikemicznymi

-niewłaściwe dawkowanie wymienionych leków w sytuacji wzmożonego wysiłku fizycznego, zmniejszonego dowozu kalorii lub spożywania alkoholu;

-dążenie do szybkiej normalizacji wartości HbA1c. 

 Objawy hipoglikemii: pocenie się, uczucie słabości, kołatanie serca, niepokój, zaburzenia widzenia, drżenie rąk, bóle głowy, silne uczucie głodu, nudności i wymioty, niepokój, zlewne poty, tachykardia, drżenie i wzrost napięcia mięśniowego, rozszerzenie źrenic, zaburzenia koncentracji, zaburzenia koordynacji ruchowej, wystąpienie prymitywnych automatyzmów, drgawki, objawy ogniskowe, senność, śpiączka, podwójne widzenie, zaburzenia oddechu, zaburzenia krążenia.

Postępowanie doraźne:

• U chorego przytomnego:

  1. — w zależności od stopnia hipoglikemii — doustnie podać 10–20 g glukozy (tabletki zawierające glukozę, żele) lub napoju słodzonego;

  2. — 10–20 g glukozy powoduje wzrost glikemii po około 10–20 minutach. Aby uniknąć wystąpienia ponownego incydentu hipoglikemii, należy spożyć węglowodany złożone, a pomiar glikemii powtórzyć po 60 minutach;

  3. — monitorować glikemię;

  4. — rozważyć podanie glukagonu podskórnie lub domięśniowo, przeszkolić osoby bliskie pacjentowi w zakresie podawania glukagonu.

     U chorego nieprzytomnego lub u osoby mającej zaburzenia świadomości i niemogącej połykać:

  5. — podać dożylnie 20-procentowy roztwór glukozy (0,2 g glukozy/kg mc.), a następnie wlew 10-procentowego roztworu glukozy;

  6. — w sytuacji trudności z dostępem do żył — podać domięśniowo lub podskórnie 1 mg glukagonu (0,5 mg u dzieci < 6. rż.);

  7. — po odzyskaniu przytomności — podać doustnie węglowodany, do chwili całkowitego ustąpienia ryzyka nawrotu incydentu hipoglikemii; — u chorych na cukrzycę typu 2 leczonych insuliną i pochodnymi sulfonylomocznika mogą wystąpić przedłużające się epizody hipoglikemii, które czasami wymagają długotrwałego wlewu roztworu glukozy;

  8. — w przypadku wystąpienia incydentu ciężkiej hipoglikemii należy rozważyć hospitalizację chorego, ze względu na stan zagrożenia życia związany z możliwością rozwoju nieodwracalnych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. 3.U chorych leczonych metodą intensywnej insulinoterapii, z zastosowaniem analogów insuliny lub podczas leczenia za pomocą osobistej pompy insulinowej, taktyka postępowania w hipoglikemii zwykle obejmuje tylko podanie 15 g glukozy doustnie i kontrolę glikemii po 15 minutach. Jeśli nadal utrzymuje się niska wartość glikemii, to należy powtórzyć podanie glukozy i skontrolować stężenie glukozy po kolejnych 15 minutach (reguła 15/15). 4. W przypadku pacjentów leczonych insulinami o przedłu- żonym działaniu (ludzkimi i analogami) należy uwzględniić możliwość opóźnionego nawrotu hipoglikemii po pierwotnym wyprowadzeniu chorego z tego stanu.

   Na podstawie:Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016   www.dk.viamedica.pl 

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Test tolerancji glukozy jest też obowiązkowym badaniem dla kobiet w ciąży. Jak przebiega doustny test obciążenia glukozą i jak należy interpretować jego wyniki?

 Krzywa cukrowa to badanie, które obowiązkowo wykonuje się u kobiet w ciąży, by sprawdzić, czy nie rozwija się u nich cukrzyca ciążowa. Poza tym powinny go wykonać osoby, u których poziom cukru we krwi na czczo jest nieco podwyższony lub jest w normie, ale lekarz podejrzewa występowanie cukrzycy. Badanie jest bezbolesne, ale trzeba na nie poświęcić ponad 2 godziny. Przez 3 dni przed wykonaniem testu stosuje się normalną dietę bogatą w węglowodany (przynajmniej 150 g dziennie).

 Jeśli to możliwe, należy odstawić na 3 dni leki zaburzające gospodarkę węglowodanową (moczopędne, doustne środki antykoncepcyjne, sterydy). Ostatni posiłek można zjeść na 12 godzin przed testem. Na 24 godziny przed nim nie należy pić alkoholu, palić papierosów i podejmować wysiłku fizycznego. Aby wynik był miarodajny, ogólny stan zdrowia badanej osoby musi być dobry, bo nawet przeziębienie może go zafałszować.

 W przychodni pacjentowi pobiera się próbkę krwi żylnej (do testu nie należy używać glukometrów), z której oznacza się wyjściowe stężenie cukru. Następnie pacjent otrzymuje 75 g glukozy rozpuszczone w 250 – 300 ml wody, które musi wypić w ciągu 5 minut. Kolejną próbkę krwi pobiera się po 60 minutach, a trzecią po kolejnej godzinie. Czekając na pobranie krwi, pacjent nie może opuszczać przychodni i forsować organizmu.

 Stan przed cukrzycowy mogą sugerować wyniki 100-125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l), a po 2 godzinach 140-199 mg/dl (7,8-11 mmol/l). Cukrzycę potwierdzają wyniki w 2 godzinie testu od 200 mg/dl (11,1 mmol/l).

 Cukrzycę można rozpoznać także na podstawie pomiaru poziomu cukru we krwi – gdy wynosi on 126 mg/dl (7,0 mmol/l) lub więcej, z tym że taki wynik musi być stwierdzony dwukrotnie.

Autor: Anna Jarosz - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie"

data-matched-content-rows-num="4,2" data-matched-content-columns-num="1,2"

Metformina - organiczny związek chemiczny stosowany od 1957 r. Wykorzystywany jako podstawowy doustny lek hipoglikemizujący w cukrzycy typ 2 połączoną z otyłością lub nadwagą.

Obniża poziom cukru we krwi poprzez wzrost odpowiedzi organizmu na insulinę (naturalną lub wstrzykiwaną) oraz poprzez zmniejszenie wątrobowej syntezy glukozy i zwiększenie jej obwodowego zużycia. Stwierdzono również działanie antyagregacyjne. Ma wpływ na obniżenie stężenia trójglicerydów i cholesterolu. Powoduje niewielki spadek masy ciała. Jest szczególnie polecana w insulinooporności. Głównym wskazaniem do podawania leku z metforminą jest cukrzyca typ 2 już w chwili rozpoznania bez względu na masę ciała chorego (rekomendacja EASD/ADA). Stosuje się ją w monoterapii lub w skojarzeniu z wszystkimi innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, jak i z insuliną. 

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

Nasze banery:

link:

<a href="http://www.glukoza.pl" target="_blank" title="glukoza.pl"></a>

kod:

<a href="http://www.glukoza.pl" target="_blank" title="informacje, sprzęt, terapia w diabetologii"><img src="http://www.glukoza.pl/images/banners/mininowelogo.jpg" alt="" width="160" height="35"/></a>

widok:

kod:

<a href="http://www.glukoza.pl" target="_blank" title="informacje, sprzęt, terapia w diabetologii"><img src="http://www.glukoza.pl/images/banners/nowelogo.jpg" alt="" width="371" height="81"/></a>

widok:

 Test OGTT należy wykonywać bez wcześniejszego ograniczania spożycia węglowodanów, w godzinach porannych u osoby będącej na czczo, wypoczętej, po przespanej nocy. Dwugodzinny okres między wypiciem roztworu zawierającego 75 g glukozy a pobraniem próbki krwi osoba badana powinna spędzić w miejscu wykonania testu, w spoczynku.

 Wszystkie oznaczenia stężenia  glukozy powinny być wykonywane w osoczu krwi żylnej, w laboratorium;

— w przypadku konieczności wykonania OGTT u osoby z nietolerancją glukozy (tj. stanem przedcukrzycowym) przyjmującej z tego powodu metforminę należy przerwać jej stosowanie na co najmniej tydzień przed dniem, w którym przeprowadzony zostanie OGTT;

— preferowaną metoda diagnostyki zaburzeń tolerancji węglowodanów jest wykonywanie OGTT w laboratorium z krwi żylnej. Nie należy stosować do celów diagnostycznych oznaczeń glikemii wykonywanych przy użyciu glukometrów.

Wyniki i interpretacja

- wynik poniżej 140 mg/dl (7,8 mmol/l) po 2 godzinach - prawidłowe stężenie glukozy.

- wynik w zakresie 140–199 mg/dl (7,8–11,0 mmol/l) po 2 godzinach - nieprawidłowa tolerancja glukozy (ang. impaired glucose toleration, IGT).

- wynik powyżej 200 mg/dl (≥11,1 mmol/l) po 2 godzinach - rozpoznanie cukrzycy

źródło: Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016 www.dk.viamedica.pl

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

Fasola zwykła (zwyczajna)Phaseolus vulgaris L. – należy do rodziny bobowatych.Przybyła z Ameryki Południowej i Środkowej w epoce odkryć Krzysztofa Kolumba. Uprawy znajdziemy w różnych częściach świata.W Polsce stosuje się ją wyłącznie jako roślinę uprawną. Owoc fasoli to podłużne strąki, które zawierają kwasy organiczne, alantoinę, cholinę, inozytol. W skład wchodzi też wolna krzemionka (sole mineralne)

 Owocnia fasoli zwyczajnej obniża poziom glukozy we krwi. Dlatego wykorzystuje się ją w kontrolowaniu cukrzycy. Najlepsze efekty ma w okresie wczesnej diagnozy choroby. Z powodzeniem uzupełniają leki przeciwcukrzycowe, co może doprowadzić do zmniejszenia ich ilości.

UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnychleków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

Serwis glukoza.pl nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie przepisu i informacji bez konsultacji lekarza diabetologa.

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Nie od dziś badacze z całego świata próbują znaleźć sposób na alternatywny pomiar cukru u diabetyków. Popularneglukometry, które dziś są bardzo dokładne mają jedną wadę – zmuszają do nakłuwania palców wiele razy w ciągu dnia. Naukowcy z Korei Pd pod kierownictwem Jang-Ung Park z Narodowego Instytutu Nauki I Technologii opracowali a następnie stworzyli tzw monitorglukozy, służący do pomiaru poziomu cukru we krwi. Aparat (obiektyw) został wprowadzony do miękkiej soczewki kontaktowej a pomiar odbywa się we łzach. Na tę chwilę istnieją już testy i badania in vivo na temat tego typu pomiarów glukozy. Otrzymane dane zostają przesłane bezprzewodowo do przenośnego urządzenia. Oczywiście nie jest to pierwsza próba tego typu badania cukru (np soczewki Google).

Udostępnij 

 Jednak nowy obiektyw ma (wg twórców) kilka poprawek w stosunku do wcześniejszych prototypów. Poprzednie obiektywy były za sztywne z bardzo delikatną elektroniką. Utrudniały widzenie i mogły doprowadzić do uszkodzenia oczu. Urządzenie z Korei jest bezpieczniejsze poprzez lepszą stabilność, mniej podatne na pęknięcia oraz charakteryzuje się większą wygodą noszenia. Dodatkowo zwiększono rozciągliwość obwodów elektronicznych. Gdy poziom glukozy we krwi przekroczy normy, wówczas wyświetlacz LED wyemituje nieinwazyjne światło w kierunku oka lub na zewnątrz. Jest to o tyle ważne, że osoby z otoczenia mogą zauważyć  hipoglikemię lub hiperglikemię szybciej nim nastąpi reakcja chorego np. dziecka. Inteligentna soczewka zintegrowana z obiektywem zapewnia pomiar w czasie rzeczywistym. 

Kilka lat temu świat obiegła informacja o soczewkach firmy Google. Wówczas tak jak i dziś naukowcy przyznają, że jeszcze długa droga (ok 5 lat) do wprowadzenia soczewek na rynek. Obiektyw nie był jeszcze testowany na ludziach, choć w testach na zwierzętach nie zaobserwowano szczególnych zagrożeń. Należy się uzbroić w cierpliwość dbać o dobre wyrównanie cukrzycy, a technologia która zmienia świat - napewno pomorze diabetykom.

 Wyniki badań: internetowe wydanie czasopisma Science Advances.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 Hipoglikemia to nagły, niekontrolowany spadek poziomu glukozy (cukru) we krwi. Występuje u osób chorych na cukrzycę na wskutek np zbyt dużej ilości podanej insuliny lub wzmożonej aktywności. Poczucie zmęczenia, drgawki, osłabienie, problemy ze wzrokiem, utrata przytomności to tylko kilka z objawów obniżonego poziomu cukru (więcej o hipoglikemii tutaj...).

  Najlepszym sposobem w takiej sytuacji jest podanie pacjentowi tzw węglowodanów prostych (glukoza, cukier).

 Ważne jest zatem, by umieć wychwycić zbliżające się niebezpieczeństwo i zapobiec groźnym konsekwencjom. W tym pomóc mogą specjalnie trenowane psy. Naukowcy z Uniwersytetu w Cambridge podejrzewali, że coś musi się zmieniać w oddechu pacjenta, kiedy stężenie cukru w jego krwi się obniża. Podejrzenia znalazły potwierdzenie w eksperymentach. Naukowcy sztucznie obniżali (w kontrolowanych warunkach) stężenie poziomu cukru we krwi u ośmiu pacjentek z cukrzycą typu 1. Jednocześnie analizowali ich oddechy za pomocą spektrometru. Zauważyli, że w stanie hipoglikemii w wydychanym powietrzu jest znacznie (nawet dwukrotnie) więcej niż normalnie izoprenu (najczęściej występującego w ludzkim ciele węglowodoru). Doszli do wniosku, że chemiczny skład wydychanego powietrza pokazuje zmiany poziomu glukozy we krwi. To spostrzeżenie może tłumaczyć, dlaczego psy są w stanie wykrywać hipoglikemię, które mają dużo lepiej rozwiniety zmysł węchu niż człowiek. Dodatkowo eksperyment może stanowić punkt wyjścia do opracowania testu, który będzie mógł wykrywać aktualny poziom cukru bez konieczności badania samej krwi.

 Naukowcy z Uniwersytetu w Bristolu i Uniwersytetu w Dundee poinformowali, że u diabetyków korzystających z pomocy zwierząt, stężenie krwi rzadziej przekracza normę. Skutkuje to zminimalizowaniem ryzyka wystąpienia komplikacji zdrowotnych związanych z hipoglikemią. Dzięki temu wydaje się że odpowiednio przeszkolenie psy mogą ostrzegać osoby chore na cukrzycę o zbyt niskim lub wysokim poziomie cukru we krwi.  

 Niestety liczba psów wyszkolonych do wyczuwania zmian stężenia glukozy we krwi pacjentów jest jeszcze zbyt mała. Dla przykładu, na zwierzęta z Medical Detection Dogs, czyli organizacji, która udostępniła czworonogi na potrzeby badania, w tym momencie trzeba czekać ok. 3 lat.

 Dlatego też, w przypadku, gdy dany diabetyk martwi się brakiem odpowiedniej kontroli nad objawami cukrzycy, powinien pomyśleć także o innych możliwościach, takich jak specjalna edukacja, która pomaga lepiej zrozumieć schorzenie i radzić sobie z nim.

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Remisja - czasowy wzrost produkcji własnej insuliny przez komórki beta w nowo zdiagnozowanej cukrzycy typu 1. Podczas powstawania cukrzycy typu 1, komórki beta w wyspach Langerhansa w wskutek ataku (przyczyna nieznana) układu immunologicznego zaczynają produkować coraz mniej insuliny. W efekcie powstaje zwiększona ilość glukozy we krwi (hiperglikemia). Podwyższone poziomy cukru we krwi są przyczyną powstawania tzw glukotoksyczności. Jest to zespół procesów mający negatywny wpływ na metabolizm i wzrost tzw stresu oksydacyjnego w komórkach.

 Stres oksydacyjny to nie tylko następstwo długotrwałej hiperglikemii, ale także wyższych poziomów kwasów tłuszczowych. Jest to zaburzenie równowagi między produkcją a usuwaniem tlenu z komórek. Polega na hamowaniu syntezy (produkcji) insuliny poprzez blokowanie sygnału insulinowego w komórkach beta. Poprzez interakcje z innymi substancjami przyśpiesza proces obumierania komórek beta w trzustce. Aktywuje to dalszy spadek wydzielania hormonu.

 Reasumując - wczesne rozpoczęcie insulinoterapii jest podstawową metodą wpływającą na wzrost szansy wystąpienia i czasu trwania okresu remisji. Eliminując glukotoksyczność (jako efekt hiperglikemii) poprzez przywracenie prawidłowego poziom glukozy we krwi, aktywujemy czasową regenerację komórek beta tworzących własną insulinę. Następuje sytuacja gdzie na czas obumierania komórek beta ma już wpływ tylko układ immunologiczny.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 Ostrokrzew paragwajski (Ilex paraguariensis A.St.-Hil.) – yerba mate (hiszp). Gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny ostrokrzewowatych. Dochodzi do 15 m wysokości. Występuje w stanie dzikim w Brazylii, Argentynie, Paragwaju i Urugwaju. Kora gładka i biała. Liście zielone o kształcie podłużnym. W skład wchodzi od 0.9 – 1.8 % kofeina oraz witamina A, witamina B1, witamina B2, witamina C. Dodatkowo w składzie znajdują się: sole mineralne, izotynol, kwas nikotynowy, cholina, kwas chlorogenowy i flawonoidy. Stosowana od czasów prekolumbijskich przez Indian Guarani do redukcji stresu, głodu i zmęczenia. Posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne.

Korzyści

Dla diabetyka najważniejszym wydaje się w/w kwas chlorogenowy. To bardzo silnym naturalny przeciwutleniacz z grupy polifenoli. Surowe ziarno ma 60000 mg/kg w przeciwieństwie do np. naparu z kawy gdzie jest tylko 500 mg/dm3. Działa przeciw procesowi glikacji białek, zapobiegając ich niszczeniu, poprzez aktywację związku PON-1, który mocno zapobiega rozwojowi miażdżycy. Posiada silniejsze działanie niż tzw efekt aminoguanidyny.Spowalnia wydzielanie glukozy po-posiłkowej do krwi i uwrażliwia komórki na insulinę.

 Popularność ilex paraguariensis (yerba mate) oraz udokumentowane przykłady obniżenia HbA1c u osób chorych na cukrzycę pijących systematycznie napar, zmusiło naukowców do przeprowadzenia dokładniejszych badań. Pierwsze jak zawsze były prowadzone na zwierzętach. Zaobserwowano że, u otyłych myszy karmionych dietą wysokotłuszczową polepszała się tolerancja glukozy w trakcie podawania naparu z yerby. Badania odkryły także, działanie przeciw otyłości związanej z glukozą. Testy wykazały że picie yerba mate było pomocnym narzędziem w kontrolowaniu cukrzycy.

 UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

 W 2011 r. zakończono badania (opublikowane w The Journal of American College of Nutrition) na ludziach z  cukrzycą typ 2 o nazwie „Mate Tea”. Zakwalifikowano do badania 29 diabetyków. Celem było obserwacja wpływu regularnie spożywanej yerba mate na ich poziom glikemii. Pacjenci spożywali napar 3 razy dziennie. Badanie wykazało, pozytywny wpływ yerby na glikemię na na czczo, a poziom HbA1c obniżył się o 0,85% po 20 - 40 dniach kuracji. Potwierdziło to wcześniejsze spostrzeżenia o poprawie profilów glikemicznych w cukrzycy typu 2. Dodatkowo zauważono polepszenie się profilu lipidowego co ma wpływ na naczynia krwionośne.

 Inne badanie sprawdzające wpływ regularnie spożywanej yerby na cholesterol przeprowadzono na 102 (zdrowych i chorych). Przez 40 dni podawano im 3 x dziennie napar. U osób zdrowych poziom tzw złego cholesterolu obniżył się o 9%. Zaś u badanych chorych zauważono redukcję złego cholesterolu odpowiednio: 8,1% po 20 dniach, 8,6% po 40 dniach.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 Z żywieniowego punktu widzenia węglowodanydzielimy na przyswajalne przez człowieka (np. skrobia, fruktoza) oraz nieprzyswajalne tj. błonnik zwany włóknem pokarmowym.

W skład błonnika wchodzą celuloza, pektyny oraz inne nietrawione przez człowieka związki mające korzystny wpływ na układ pokarmowy.Węglowodany (cukry, cukrowce, sacharydy)–zaliczanesądo organicznych związków chemicznych. W ich skład wchodzą atomy węgla, wodoru i tlenu.

Ze względu na liczbę jednostek cukrowych wcząsteczce, węglowodanymożemy podzielić na:

a. cukry proste -monosacharydy

b.wielocukry –polisacharydy

Na dzień dzisiejszy brakjestwystarczających dowodówbadańnaukowych naokreślenie jednej, optymalnej ilości węglowodanóww diecie chorych na cukrzycę.Przyjmuje się że, ilość węglowodanów w dieciechoregopowinnastanowićokoło 45% całkowitej ilości energiiz posiłku. Od tejzasady45%jest pewne odstępstwo.Następuje ono w sytuacji kiedywiększość naszychwęglowodanóww posiłkupochodzi z produktów o niskim IG(indeks glikemiczny)z jednocześniedużym udziale błonnika. Wówczas zaleca się wzrostudziałuwęglowodanów wtzwcałkowitej kaloryczności diety -do 60%.

Kolejną sytuacją którą należy brać pod uwagę podczas spożywania węglowodanów jest ilość aktywności fizycznej osoby chorej na cukrzycę. Osoby o bardzo dużeji częstejaktywności fizycznejpowinne spożywać wyższą dawkę (powyżej 45%) węglowodanów w diecie. Mniejszą(ok 25% -45%) podaż kalorii pochodzących z węglowodanówzaleca się wyłącznieczasowodla chorych o niewielkiej aktywności fizycznejwraz z współistniejącymi schorzeniami.

W diecie diabetyka głównym źródłem węglowodanów powinno stanowić pełnoziarniste produkty zbożowe o niskim indeksie glikemicznym (< 55 IG).Jednocześnie należy ograniczać do minimum spożywanie tzw węglowodanów prostych (jedno i dwu - cukrów). W/w cukry należy wykorzystywać głównie przy hipoglikemii w celu szybkiego podniesienia poziomu cukru we krwi. Osobom chorym na cukrzycę zalecasięrównież, ograniczenie cukrów dodanychoraz tak zwanychfree sugars.Których źródłem są przede wszystkim cukier, słodycze, miód, soki i napoje owocowe.

Jeśli chodzi osubstancje słodzące (słodziki)topowinne być stosowane w dawkach zalecanych przezproducentana etykietach produktów.

Do innych składników diety węglowodanowej zalicza się fruktozę i błonnik pokarmowy. Dawka dzienna fruktozy nie powinnabyć większa niż 50 g.Nie zaleca sięstosowaniajejjako zamiennik cukru.

Zapotrzebowanie nabłonnik pokarmowy powinno wynosićok 25 g lubjeśli liczymy kalorie to15 g/1000 kcal diety.Zaleca się spożywanie błonnika pokarmowego w porcjach pełnoziarnistych produktów zbożowych oraz warzyw bogatych w błonnik. Wsytuacji kiedy nie możemy lub, nie chcemy spożywać błonnik pokarmowy w postaci naturalnejnależywprowadzić suplementy błonnika(rozpuszczalnych w wodzie).

Na podstawie Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2018, wydawnictwo Viamedica 

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"