Wpływ działania konopi indyjskich, roślin z gatunku konopiowatych na organizm człowieka był przedmiotem wielu badań medycznych. Tetrahydrokanabinol (THC) to składnik decydujący o narkotycznym działaniu i sile preparatów z konopi.

 Badania wykazały że, działa przeciwwymiotnie, przeciwdrgawkowo oraz ma wpływ na redukcję ciśnienia śródgałkowego. Dlatego w kilku krajach ten preparat przepisywany jest pacjentom z chorobami neurologicznymi.

 Należy jednak rozróżnić działanie tzw marihuany leczniczej od działania typowych konopi indyjskich na organizm. Pomimo publikowania coraz to większej ilości badań skutki w odniesieniu do cukrzycy pozostają słabo rozpoznane.

 W październiku 2019 opublikowano, w Diabetes Care, nowe wyniki badań przeprowadzone w 69 ośrodkach USA na diabetykach z cukrzycą typu 1. Naukowcy z Uniwersytetu Colorado odkryli dwukrotny wzrost ryzyka powstania kwasicy ketonowej u osób z cukrzycą typu 1.

 Kwasica ketonowa to jedno z powikłań cukrzycy. Związana jest z brakiem insuliny przy długo utrzymującym się wysokim poziomem glukozy powodującym gromadzenie się ciał ketonowych w moczu. Może to prowadzić do śpiączki lub śmierci. Była to grupa dorosłych (932), która umiarkowanie korzystała z konopi a zwiększone ryzyko powstania kwasicy ketonowej zaobserwowano u 61. W trakcie badań brano pod uwagę również ważne czynniki mogące mieć wpływ na rezultat badań. Były to:

- problem ze zdrowiem psychicznym badanych

- istniejące już powikłania cukrzycowe u badanych

 Oczywiście badanie wykazało tylko znacząco związek między zażywaniem konopi a jedynie ryzykiem powstania kwasicy. Nie znaleziono tzw związku przyczynowego, który jasno określiłby wpływ substancji psychotropowej na powstanie kwasicy ketonowej u chorych z cukrzycą typu 1.

 Jednak kolejne badania ze stycznia 2019 roku nad osobami z cukrzycą typu 1 wykazały już większy wpływ marihuany na gospodarkę węglowodanową we krwi (glukoza). Potwierdzono zwiększone ryzyko kwasicy ketonowej u diabetyków z cukrzycą typu 1, którzy używali marihuany w ostatnim roku.

 Istnieją także badania potwierdzające pozytywne działanie konopi indyjskich na zmniejszenie insulinooporności u osób z cukrzycą typu 2. Oznacza to zwiększenie skuteczności działa insuliny w transportowaniu glukozy z krwi do komórek organizmu.

 Jednym z działań ubocznych konopi indyjskich to wzrost apetytu. Posiłek lub jego brak będzie miał wpływ na poziom glukozy we krwi. Jednak co ważniejsze, zmienić się mogą objawy związane z odczuwaniem hiperglikemii lub hipoglikemii. Osoba chora na cukrzycę może to błędnie interpretować i doprowadzić się do stanów ciężkich.

 Konopie indyjskie mają różny wpływ na osoby chore na cukrzycę. W dużej mierze zależy to od rodzaju cukrzycy. Badania pokazują że stanowią większe zagrożenie dla osób z cukrzycą typu 1. Dlatego istnieje potrzeba nowych badań, w celu uzyskania szczegółowych informacji w temacie konsekwencji zażywania konopi indyjskich u diabetyków typu 1. W sytuacji zażywania używki ważne jest zachowanie większej czujności. Należy częściej i uważniej kontrolować poziomu glukozy, zwłaszcza gdy konopie indyjskie są spożywane z alkoholem.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

Jęczmień zielony (młody) – jedna z najstarszych roślin stosowana w leczeniu i zapobieganiu w wielu chorobach o odczynie zasadowym. Głównym składnikiem są listki. Ugniatane i suszone w niskiej temperaturze (do 38 st. C) nie tracą zdrowotnych właściwości.Dostępny w postaci zielonego proszku lub tabletkach. Wytwarza się go ze sproszkowanych liści z młodego jęczmienia lub sproszkowanego soku.

 Oprócz bogactwa witamin (witamina C, witamina E, beta-karoten) i minerałów (żelazo, wapń, magnez, cynk) jest uważany za źródło błonnika pokarmowego, który przyśpiesza metabolizm tłuszczu, obniża stężenie cholesterolu we krwi. W porównaniu z popularną pszenicą zawiera 37 razy więcej wapnia, 25 razy więcej potasu, 5 razy więcej żelaza i ponad 2 razy więcej magnezu.

 Dzięki dużej zawartości błonnika ma lekkie działania przeczyszczająco - oczyszczające. Pobudza układ pokarmowy i jelita do lepszej pracy. Dlatego coraz częściej stosowany jest jako środek w planowaniu diet wspomagających odchudzanie. Wykazuje działa przeciwzapalnie, przeciw nowotworowe i wirusowe.

Dzięki dużej zawartości chlorofilu wpływa pozytywnie na wygląd skóry i pomocny jest w leczeniu jej zmian.

 Zielony jęczmień jest zalecany osobom chorym na cukrzycę jako leczenie uzupełniające. Regularne stosowanie zmniejsza bowiem wahania poziomu glukozy we krwi co ma wpływ na bardziej obiektywne HbA1c. Tę właściwość młody jęczmień zielony zawdzięcza mukopolisacharydom,β-glukanomorazaktywnemu działaniu cynku i manganu. Zaśw procesie przemiany węglowodanów pomoże chrom w postaci GTF (Glukose Tolerance Factor). Wraz z insuliną ułatwia transport kwasów tłuszczowych, aminokwasów i glukozy do komórek.

 Ponadto chorzy na cukrzycę często mają niedobór witaminy B, selenu i witaminy C, które występują w składzie zielonego jęczmienia.

 Ważna informacja - młody jęczmień zielony nie zawiera glutenu, ponieważ jego zbiory odbywają się szybciej niż roślina go wyprodukuje. Większość z nas jednak korzystać będzie już z przetworzonego produktu. Warto zatem w razie wątpliwości dokładnie czytać opakowanie, albo skonsultować się z lekarzem.

Jak go spożywać?

 Jako wysoko skoncentrowany produkt zaleca się 2 łyżeczki dziennie. Można go dodawać do koktajli, zup, soków. Wiele osób dodaje jedną łyżeczkę do szklanki wody w temperaturze pokojowej. Mieszają i wypijają zaraz po sporządzeniu.

 Z powodu jego specyficznego smaku, każdy powinien dopasować ilość jęczmienia do własnych upodobań smakowych. Zaczynając np. od 1 małej łyżeczki młodego zielonego jęczmienia dodanego do naturalnego jogurtu.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 Morwa biała (Morus alba L.) - wywodzi się z rejonu Chin, Japonii oraz Indii. Wraz z gąsienicami jedwabnika dotarła do Europy jeszcze w czasach średniowiecznych. Teraz uprawiana również w innych krajach Azji oraz Ameryce. W Polsce głównie natrafimy na morwę białą, zaś w Azji częściej morwę czerwoną (Morus rubra) i czarną (Morus nigra). Owoc morwy białej podobny jest do maliny. Barwa biała, różowa, czerwona i czarna. W Polsce mylona często z morwą czarną ze względu na jej fioletowo – czarny kolor. Zbiór odbywa się pod koniec lipca.

Wartość odżywcza (100 g owocu): to 43 kcal, ok 1,7 g błonnik, 36,4 mg witamina C, 1,85 mg żelazo. Zalety lecznicze odkryto dopiero w XX wieku. Laureat Nagrody Nobla Leland H. Hartwell w swoich badaniach wykazał zalety morwy białej w wspomaganiu leczenia wielu chorób w tym cukrzycy. Ekstrakt z liści morwy białej wpływa na gospodarkę węglowodanową.

 Pierwsze doświadczenia prowadzone były na szczurach z cukrzycą typ 2. Pokazały że po 5 tygodniach zastosowania ekstraktu z morwy poziom glukozy uległ obniżeniu. W badaniu na zdrowych osobach, którym zaaplikowano doustnie sproszkowane liście morwy (0,8 g i 1,2 g), zaobserwowano konkretne obniżenie stężenia glukozy we krwi. Jednocześnie zauważono hamowanie wydzielania insuliny po posiłku.

 W 2007 roku opublikowano w magazynie „Diabestes Care” badanie gdzie uczestnikom podawano losowo 1 g wyciągu z morwy białej lub placebo wraz 75 g rozpuszczonej w wodzie sacharozy. Pomiar poziomu glukozy badano po dwóch godzinach. Zaś u chorych na cukrzycę typu 2 dodatkowo w trzeciej i czwartej godzinie. Wyniki wykazały że, po podaniu wyciągu z morwy białej istotnie statystycznie wpływa na obniżenie stężenia glukozy we krwi w porównaniu z grupą placebo. Odpowiedzialny za ten stan jest alkaloid, który jest silnym inhibitorem enzymów odpowiedzialnych za rozkład skrobi.

 Kim i wsp. w 2012 r opublikowali badanie w którym brało udział 94 pacjentów z tzw nietolerancją glukozy lub łagodną postacią cukrzycy typu 2. Losowo wybranej grupie kontrolnej podano placebo zaś grupie badanej - mieszaninę wodnego ekstraktu: morwy białej, wodnego ekstraktu z liści banana i korzenia żeńszenia w proporcjach1:1:1. Tutaj  (grupa badana) wykazano istotne obniżenie stężenia markerów stanu zapalnego oraz utlenionych LDL. Nie stwierdzono natomiast poprawy w poziomie glukozy na czczo, ilości podawanej insuliny oraz wskaźnika insulinooporności tzw HOMA-IR.

 W marcu 2016 roku ukazała się analiza 13 badań, która wykazała że, ekstrakt z morwy białej wpływa korzystnie na obniżanie poposiłkowego stężenia glukozy w krwi (w 30, 60 i 90 minucie). Zaś oceniając parametry takie jak: stężenie glukozy na czczo, wartość hemoglobiny glikowanej, wartość wskaźnika HOMA-IR oraz stężenie lipidów (cholesterol całkowity, LDL, HDL, triglicerydy) nie odnotowano zmian.

 Po zapoznaniu się z powyższymi badaniami stwierdzić można że, ekstrakt z morwy białej może być wykorzystany jako element wspomagający kontrolę glikemii i gospodarkę węglowodanową u chorych na cukrzycę typu 2.

UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa. 

 Rutwica lekarska (Galega officinalisL.) – roślina z rodziny bobowatych.Występuje w Afryce Północnej (Maroko, Algieria), w Azji Zachodniej (Pakistan) oraz południowo - wschodnia i środkowa Europa. W Polsce uważana za gatunek zawleczony i spotkać ją można na południu, w terenie wilgotnym (łąki, brzegi akwenów wodnych, zarośla) gdzie tworzy geste kępy.

 Bylina dorasta do 60 cm wysokości. Łodygi pokryte są wąskimi, pierzastymi grupami od 11- 17 listków. Kwiaty są w kolorze białym, niebieskim lub jasnofioletowym. Okres zakwitu przypada od kwietnia, a zbiór - na lipiec i sierpień. Owoce są w kształcie strąków w których znajdują się nasiona. Następnie suszona w cieniu w naturalnych suszarniach.

 UWAGA: Zastosowanie ziół w leczeniu i kontrolowaniu cukrzycy ma wielowiekową tradycję i doświadczenie. Należy jednak pamiętać, że jest to działanie tylko wspomagające. W żadnym wypadku nie może zastąpić insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych zapisanych przez lekarza diabetologa.

 Stosowana od czasów średniowiecza w leczeniu cukrzycy, ale dopiero w XIX w. odkryto że, zawiera pochodne guanidyny (galegina, hydroksygalegina). Związki które mają działanie hipoglikemiczne (obniżanie stężenia glukozy we krwi). Doprowadza do zmniejszenia insulinooporności tkanek powodując zmniejszenie dawek insuliny. Dlatego należy skonsultować stosowanie rutwicy z lekarzem diabetologiem w celu modyfikacji dawki leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo działa moczopędnie i pobudzająco w laktacji u kobiet.

Napar :

1-2 łyżeczki ziela zalać szklanką wrzątku, przykryć i odstawić na minimum 15 minut. Następnie przecedzić. Pijać zawsze na świeżo 2-3 razy dziennie.

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"