Z roku na rok wzrasta liczba osób chorujących na cukrzycę, leczonych pompą insulinową. Obawy o działanie pompy insulinowej związane z przejściem przez urządzenia kontrolne (security) nie tylko na lotnisku, ale również np. w sądzie są uzasadnione. Podczas odprawy na lotnisku musimy dostosować się do pewnych zachowań (np. nie zostawiać bagażu bez opieki) oraz procedur bezpieczeństwa. Najważniejsze to ręczne detektory metali i to co nas bardziej interesuje - bramki elektromagnetyczne. Zmienne pole magnetyczne jakie emitują bramki kontrolne spełniają rygorystyczne normy bezpieczeństwa i mają znikomy wpływ na organizm człowieka (statystycznie podróżny przebywa 1-2 s z częstotliwością zmian pola od 1 KHz – 1 MHz).

Udostępnij

 Te same parametry pola mogą jednak mieć wpływ na aparaturę medyczną – aparat EKG Holter, stymulator serca czy naszą pompę insulinową. W wyniku działania może dojść do skasowania ustawień lub przesterowania ich pracy.

 Aby tego uniknąć powinno się pompę insulinową na czas przejścia odpiąć, oddać kontrolującemu lub innej osobie. Następnie sprawdzić i podłączyć. Teoria to jedno a praktyka to drugie. Często zdarza się że kontroler, pomimo udzielonej informacji oraz dostępu do zaświadczenia lekarskiego każe przejść z pompą insulinową przez bramki bezpieczeństwa (security). Zgodnie z zasadą „przezornego Pan Bóg strzeże” warto do kontroli przygotować się wcześniej. Odpiąć i „zaskoczyć” strażnika podając mu lub innej osobie naszą pompę insulinową po zewnętrznej stronie bramek bezpieczeństwa.

 Bagaż podręczny w którym nie powinna znaleźć się nasza pompa insulinowa, prześwietlany jest przy pomocy promieniami RTG o parametrach nie szkodliwych dla ludzi. Urządzenia RTG na lotniskach poddawane są ostrej kontroli przeprowadzanej przez Państwową Agencję Atomistyki oraz inspektorów dozoru jądrowego.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 Celem tego artykułu jest informacja dla diabetyków leczących się przy pomocy pompy insulinowej, jak bezpiecznie korzystać z fizykoterapii. Pacjenci z pompami insulinowymi stanowią coraz większą grupę osób, korzystających również z zabiegów w gabinetach fizjoterapeutycznych. Powodem jest refundacja oraz moda na aktywność sportową wśród młodych diabetyków. W związku z tym, oraz z uwagi na rozwój sprzętu medycznego, pojawiają się wątpliwości związane z w/w zabiegami (nie mylić z fizjoterapią).

 W grę wchodzą dwa aspekty, pierwszy to ewentualne uszkodzenie pompy insulinowej, oraz drugi dotyczący bezpieczeństwa pacjenta.

Główne zabiegi fizykoterapeutyczne z którymi można się spotkać to:

- diadynamik – leczenie za pomocą prądów

- magnetotronik – leczenie za pomocą pola magnetycznego

- laser – leczenie podczerwienią

 Dane jednego z producentów pomp insulinowych, (Manual - podręcznik użytkownika, urządzenia medyczne - badania naukowe), dają do myślenia, iż najlepszym rozwiązaniem jest odłączenie pompy na czas zabiegów (czas ten jednostkowo nie przekracza zwykle 15 min na zabieg).

 W gabinetach fizykoterapeutycznych często znajduje się kilka urządzeń, które podczas swej pracy emitują pole elektromagnetyczne i elektrostatyczne. Może mieć to wpływ na wykasowanie ustawień lub całkowitego zniszczenia urządzenia.

 Osobnym zagadnieniem, to korzystanie z zabiegów (głównie diadynamik - leczenie prądem), pod warunkiem iż części, które pozostają pod skórą (wkłucie), nie są wykonane z materiałów metalowych (igła, inne elementy). Prąd przechodzący przez metal może doprowadzić do poparzenia. Tu bezpieczniej będzie, korzystać z terapii polem magnetycznym lub z lasera.

Tutaj więcej informacji z dziedziny rehabilitacji

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  FreeStyle Libre to innowacyjny system do pomiaru glukozy, który umożliwia bezbolesny odczyt poziomu cukru w 1 sekundę, tak często jak chcesz, dyskretnie i bez konieczności nakłuwania palców. Z FreeStyle Libre mogą korzystać dorośli i dzieci od 4 roku życia. System składa się z dwóch elementów – czytnika i sensora. Sensor aplikuje się na tylnej stronie ramienia, a czytnik służy do odczytu pomiarów glikemii. Wystarczy zbliżyć go do sensora, nawet przez ubranie i... gotowe.

Sensor

• działa 14 dni– automatycznie mierzy i zapisuje odczyty stężenia glukozy w dzień i w nocy

• wodoodporny– może być noszony podczas kąpieli w wannie i pod prysznicem, podczas pływania i ćwiczeń

• dyskretny– można go wygodnie nosić pod ubraniem, wielkością przypomina monetę pięciozłotową

• nie wymaga kalibracjipoprzez nakłucie opuszki palca

Czytnik

• po zeskanowaniu sensorapokazuje aktualny odczyt stężenia glukozy, wyniki z ośmiu godzin i strzałkę trendu wskazującą kierunek zmian stężenia glukozy

• kompaktowy, lekki, poręczny

• kolorowy ekran dotykowy z podświetleniem– pozwala odczytywać wyniki w ciemności

• skanuje nawet przez ubranie

• zapisuje dane o glikemii z ostatnich 90 dni

źródło: www.freestylelibre.pl

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 Leczenie cukrzycy typu 1 odbywa się poprzez dietę, edukację i najbardziej potrzebną - insulinoterapię. Diabetycy muszą codziennie przyjmować insulinę poprzez pompę, strzykawki lub peny, aby utrzymać się przy życiu. Jest to najbardziej uciążliwa część terapii. Dlatego wciąż poszukuje się rozwiązań które, ułatwią osobom chorym na cukrzycę typu 1 dostarczanie insuliny do organizmu.

 Zespół naukowców z USA opracował nowatorską pigułkę zawierającą insulinę. Pozwala ona diabetykom z cukrzycą typu 1 uniknąć konieczności podawania szybko - działających insulin przy pomocy penów, zastrzyków czy pomp insulinowych. Badacze z Massachusetts Institute of Technology opracowali i stworzyli kapsułkę o długości 3 cm, która jest gotowa pomieścić i przenosić insulinę. Ilość insuliny w pigułce zbliżona jest do poziomu insuliny w typowej strzykawce (insulinówce).

 Insulina w odróżnieniu od innych medykamentów, jako białko, podatna jest na rozkład pod działaniem kwasów żołądkowych. Rozkład w żołądku powoduje brak przedostawania się insuliny w pigułce do jelita cienkiego gdzie powinna zadziałać. Sytuacja ta była głównym problemem wśród wielu innych już eksperymentów na temat podawania insuliny w formie pigułki. Grupa badaczy z w/w instytutu sugeruje na podstawie badań że, ich tabletka będzie w stanie dotrzeć nienaruszona do jelita cienkiego dzięki specjalnym powłokom. Pozwoli to na dostarczenie insuliny przez ścianki jelita do organizmu. Powłoka ta ma być wytrzymała na działanie kwasu żołądkowego i pozwoli jej przetrwać w kwaśnym środowisku. 

 Podawanie insuliny będzie możliwe za pomocą mikroigieł (1 mm), które za pośrednictwem ramion zostaną wkute w ścianki jelita cienkiego. Następnie mikroigły ulegną rozpuszczeniu a kapsułka wydalona wraz ze stolcem. Jednak jest jeszcze dodatkowy problem do rozwiązania w kolejnych badaniach. Chodzi dokładnie o czas uwalniania insuliny. Transport pigułki do jelita zależy od indywidualnego czasu trawienia na który wpływ ma wiele czynników. Utrudnia to określenie odpowiedniej dawki insuliny podawanej do danego posiłku. Bardzo ważne będzie precyzyjne dostrojenie czasu otwarcia pigułki w jelicie aby następnie dostosować go do podania insuliny w odpowiednim czasie.

 Oczywiscie pzostaje nadal tradycyjny sposób na podawanie insuliny bazowej. Stwierdzono że, działanie insuliny podane za pomocą pigułki przez jelito jest szybsze niż po wstrzyknięciach podskórnych domięśniowych. Jest to czas bardziej zbliżony do czasu reakcji zdrowego organizmu na pojawienie się glukozy we krwi. Dotychczasowe badania prowadzono na świniach i opublikowano w czasopiśmieNature Medicine.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 Insulina jest pompowana przez zestaw infuzyjny: specjalną cienką rurkę połączoną z igłą wbitą pod skórę. Wkłucie pozostaje w jednym miejscu przez ok. 3-5 dni (info. producentów), po czym jego miejsce należy zmienić.
Podawanie - insulina jest podawana przez pompę insulinową na dwa różne sposoby. Dawkę bazową (tzw baza) pompa insulinowa podaje bez względu na to czy spożywa się jakieś posiłki, czy też nie. Natomiast bolusy - jednorazowe duże dawki, wstrzykiwane są przed posiłkiem. Dawka bazowa nie powinna przekraczać 30% całości insuliny podanej na dobę. Pacjent może zaprogramować dozowanie insuliny z dużą dokładnością. Żadna igła czy nawet najnowocześniejszy pen nie daje takiej możliwości.
Przy stosowaniu pompy insulinowej całkowite zapotrzebowanie na insulinę zmniejsza się o 15-20%. Mniej jest także ukłuć (zamiast kilku dziennie - jedno raz na kilka dni). Ponadto pompa insulinowa ma wbudowany alarm, który włącza się w przypadku wystąpienia usterek. Tu jednak należy być bardzo ostrożnym ponieważ, alarmy nie działają jak byśmy oczekiwali. Każda sytuacja alarmowa ma przypisany do niej sygnał. Można więc zorientować się, czy np. wyczerpały się baterie czy może zabrakło insuliny.
 Pamiętaj - urządzenie nie jest w stanie całkowicie zastąpić zdrowej trzustki. Działa tak dobrze jak diabetyk potrafi kontrolować pompę oraz swoją chorobę. Używanie wcale nie zwalnia z konieczności kontrolowania poziomu cukru we krwi. Czasem nawet konieczne są częstsze pomiary. Osobista pompa insulinowa to w Polsce nadal duży wydatek. Jednak dzięki WOŚP, która jako pierwsza wprowadziła program darmowych pomp dla dzieci, oraz intensywnym wysiłkom organizacji pozarządowych od 2010 minister zdrowia (Kopacz) refunduje pompy. Refundacja obejmuje tylko osoby, które zachorowały przed 16 rokiem życia (raz na 4 lata do 26 lat). Prace nad powiększeniem grupy objętej refundacją po 26 roku życia w tej chwili zostały wstrzymane przez byłego już ministra zdrowia (Radziwiłł).

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Coraz więcej osób chorych na cukrzycę leczonych jest przy pomocy indywidualnej pompy insulinowej. Wielu z nich podróżuje lub będzie podróżować samolotem. Nie ma przeciwwskazań co do korzystania z pompy insulinowej podczas lotu. Jednak obserwacje, poparte prawami fizyki wykazują pewną zależność między startem, lądowaniem a działaniem naszego urządzenia.

  Nie chodzi tutaj o zakłócanie pracy urządzeń pokładowych jak w przypadku telefonu czy laptopa, które należy wyłączyć lub przełączyć w tryb samolotowy. Czynnikiem na który należy zwrócić uwagę to zmiana ciśnienia atmosferycznego wraz ze wzrostem wysokości. Dokładniej mówiąc jego szybkość zmiany podczas startu lub lądowania. Wiele osób doświadczyło lub doświadcza zmianę ciśnienia w samolocie. Objawia się ono zatykaniem uszu a często ich bólem. Jest to efekt rozprężania się ciśnienia w uchu które dostosowuje się do niższego ciśnienia panującego w kabinie samolotu na wysokościach przelotowych. Pompa insulinowa również podlega prawom fizyki. W tym przypadku prawu Henry”ego, które określa zasady rozpuszczalności gazów w cieczy. W pompie insulinowej panuje ciśnienie o pewnej wartości, które potrzebne jest do wpompowania (dostarczenia) insuliny. Różnice ciśnień które powstają w trakcie startu i lądowania powodują uwalnianie powietrza z insuliny tworząc bąbelki gazów. Szybki spadek ciśnienia podczas startu powoduje zmianę objętości bąbelków (proces rozszerzania). W efekcie część insuliny poza kontrolą zostaje wepchnięta do drenu a pośrednio do ciała diabetyka przez zwiększające się bąbelki gazu. Podczas lądowania wzrost ciśnienia powoduje zmniejszanie się bąbelków co skutkuje pojawieniem się powietrza w zbiorniku na insulinę.

 Objawy hipoglikemii podczas lotu związane ze startem, zaobserwowano głównie u dzieci. Wiadomo że, mali pacjenci mają mniejsze zapotrzebowanie na insulinę dlatego nawet niewielkie, niekontrolowane nadwyżki insuliny mogą doprowadzić do reakcji hipoglikemicznych. Co innego u dorosłych, tu w/w nadwyżki mogą przejść niezauważenie, chyba że mają dużą wrażliwość na insulinę.

 W obu grupach pacjentów warto wziąć pod uwagę stres i emocje jakie są podczas podróży samolotem. Stany te powodują zwiększone wydzielanie kontregulatorów (adrenalina, kortyzol itd.) co również może zniwelować obniżenie poziomu glukozy we krwi. Kontrolując zawartość zbiorniczka z insuliną (powietrze) oraz ewentualne odpowietrzenie go przed i po lądowaniu unikniemy hiperglikemię.

 Warto więc przemyśleć czy, w trakcie startu i lądowania nie odłączyć na chwilępompę insulinową od ciała, a przed ponownym podłączeniem ewentualnieodpowietrzyć zbiornik z insuliną.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

 W Polsce od kilku lat działa program - refundacja indywidualnych pomp insulinowych. O refundację starać się mogą osoby do 26 roku życia i które zachorowały na cukrzycę typu 1 do 16 roku życia. Kwota refundacji to 100% kosztów które pokrywa NFZ. Warunki sprzętowe (model pompy insulinowej, producent) oraz wybór jednostek medycznych które będą wydawać pompy insulinowe, wybiera NFZ na drodze konkursu. Aby otrzymać pompę chory musi spełniać pewne warunki oraw kwalifikować się poprzez wskazania które stwierdza (diagnozuje) lekarz diabetolog. 

Wskazania  do refundacji NFZ zakupu osobistej pompy insulinowej dla chorych na cukrzycę dzieci, młodzieży i młodych dorosłych poniżej 26 roku życia.

1. „Efekt o brzasku” u osób z cukrzycą typu 1 po zakończonym okresie remisji*

2. Częste hipoglikemieu osób z cukrzycą typu 1po zakończonym okresie remisji *

- ciężkie hipoglikemie > 1/rok

- hipoglikemie średniego stopnia > 4/tydzień

- brak możliwości osiągnięcia docelowej wartości HbA1c bez częstych epizodów

hipoglikemii > 4/tydzień

- zaburzenie odczuwanie typowych objawów hipoglikemii

3. Utrzymujące się podwyższone wartości HbA1c >6,5% , ale < 9%, pomimo intensyfikacji leczenia u pacjenta dobrze wyedukowanego w zakresie zasad intensywnej czynnościowej insulinoterapii, współpracującego z zespołem diabetologicznym oraz przestrzegającego zasad samokontroli (minimum 4 pomiary glikemii/dobę).

4. Osoby pracujące w trybie zmianowym, mające nieregularną aktywność szkolną lub zawodową, lub odbywające częste podróże ze zmianą strefy czasowej , z wartością HbA1c < 9,0%

5. Osoby uprawiające sport wyczynowo lub trenujące regularnie w klubie sportowym, z wartością HbA1c < 9,0%

6. Dzieci z cukrzycą typu 1 do 10 roku życia

W szczególnych przypadkach decyzję o refundacji pompy insulinowej może podjąć konsultant wojewódzki w dziedzinie diabetologii po zapoznaniu się z dokumentacją chorego i zaciągnięciu opinii leczącego lekarza diabetologa (m.in. choroby towarzyszące, terapia kortykosteroidami)

Udostępnij

*Kryteria remisji wg Schölin A i wsp.: Diabet.Med.2011,28,156: Prawidłowe wartości glikemii w profilu dobowym przy zapotrzebowaniu na insulinę poniżej 0,3 j/kg m.g./dobę oraz stężenie peptydu C powyżej 0,5 ng/ml

Przeciwwskazania tutaj...

Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę, 2016 stanowisko PTD

Źródło:www.dk.viamedica.pl

data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

 Zbiornik na insulinę. Każda osoba chora na cukrzycę typu 1 leczona przy pomocy osobistej pompy insulinowej musi zaopatrywać się w zbiorniczki na insulinę. Jest to wymienna, jednorazowa część osprzętu pompy insulinowej, zbudowana z zbiornika z tłoczkiem oraz złącza dla fiolki z insuliną. Insulina zakupiona w aptece przechowywana jest w w/w fiolce, która pasuje tylko do penów. Dlatego przed rozpoczęciem terapii należy przetransportować insulinędo zbiornika na insulinę, który jest o różnych pojemnościach w zależności od modelu pompy. Zaleca się aby po skończeniu insuliny, kolejna fiolka wtłaczana była do nowego pojemnika. W praktyce wygląda to tak, że doświadczeni diabetycy potrafią kilka razy wykorzystać zbiorniczek. Nie jest to bezpieczne, ale redukuje koszty obsługi pompy insulinowej oraz terapii.

Udostępnij

Od 04.03.2018 po wcześniejszych zapowiedziach Ministra Zdrowia o wprowadzeniu na listę refundacyjną, NFZ rozpoczął refundację zbiorniczków na insulinę przy odpłatności 30% pacjenta.

Zlecenie na pojemniki o kodzie P.134 (zbiornik na insulinę do OPI) wypisze lekarz ze specjalizacją:

- diabetologii

- pediatrii,

- perinatologii,

- endokrynologii

- diabetologii dziecięcej,

- chorób wewnętrznych,

- lekarz POZ (na przykład lekarze rodzinni).

Kontynuację w wypisie wniosku może prowadzić pielęgniarka lub położna.

Limit refundacji NFZ-u to 45 zł za 5 sztuk na miesiąc przy cenie 9 zł za pojemnik. Na dzień dzisiejszy pacjent przy zleceniu na 1 miesiąc (5 szt) dopłaci 13,50 zł a w przypadku wniosku na 3 miesiące 40,50 zł za 15 szt.

Cena wychodzi 2,70 zł za sztukę.

Refundację (zlecenie) na pojemniki do pompy insulinowej należą się pacjentom z cukrzycą typu I, leczonych pompą insulinową bez ograniczenia wieku.

data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"