kontroluj cukrzycę z nami
A A A

edukacja

  • Cukrzyca - grupy ryzyka

    Cukrzyca –  choroba układu metabolicznego. Charakteryzująca się podwyższonym poziomem glukozy we krwi (hiperglikemia). Przyczyną powstawania choroby jest zmniejszenie lub całkowity brak hormonu insuliny produkowanej i wydzielanej przez komórki beta trzustki. Przewlekły stan hiperglikemii dla organizmu. jest bardzo niebezpieczny. Wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem lub niewydolnością narządów wewnętrznych. Szczególnie narażone na uszkodzenia są:

    - oczy (cukrzycowa choroba oczu)

    - nerki (cukrzycowa choroba nerek)

    - nerwy (np nerw kulszowy)

    - serce

    - naczynia krwionośne (stopa cukrzycowa)

     Ze względu na przyczynę i przebieg choroby, można wyróżnić: cukrzycę typu 1, typu 2, cukrzycę ciężarnych i inne, rzadziej występujące typy (LADA, MODY)

    Badania w kierunku cukrzycy należy przeprowadzać raz w ciągu 3 lat u każdej osoby powyżej 45 roku życia. Ponieważ u ponad połowy chorych nie występują objawy hiperglikemii (podwyższonego poziomu cukru).

     U osób z grup ryzyka zachorowania na cukrzycę obowiązkowe jest przeprowadzanie badań przesiewowych. Niezależnie od wieku badanie powinno wykonywać się raz w roku u osób :

    - z nadwagą lub otyłością z BMI co najmniej 25 kg/m2

    - z obwodem w talii > 94 cm (mężczyźni), > 80 cm (kobiety)

    - z cukrzycą typ 1 lub cukrzycą typu 2 w najbliższej rodzinie

    - z całkowitym brakiem lub mało aktywnych fizycznie

    - z grupy środowiskowej lub etnicznej częściej narażonej na cukrzycę

    - jeśli w poprzednim badaniu wykazało stan przedcukrzycowy

    - u kobiet które miały cukrzycą ciążową

    - u kobiet, które urodziły dziecko o masie ciała powyżej 4 kg

    - z nadciśnieniem tętniczym (≥ 140/90 mm Hg)

    - z dyslipidemią

    - u kobiet z zespołem policystycznych jajników

    - z chorobą układu sercowo - naczyniowego

     Do osób z podwyższonej grupy ryzyka zalicza się osoby u których wystąpiła glikemia przygodna w okolicach 200 mg/dl (11.1 mmol/l). Jeśli wynik badania wynosi co najmniej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) należy oznaczyć wówczas poziom  glukozy w osoczu krwi żylnej. Gdy wynik powtórzy się wraz z objawami  hiperglikemii – rozpoznawana jest cukrzyca.

     Jeśli stwierdzono brak objawów hiperglikemicznych lub współistnienie objawów wraz z poziomem cukru ale poniżej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) to oznacza się poziom glukozy dwukrotnie w różnych dniach (na czczo). Jeśli glikemia w każdym teście wyniesie co najmniej 126 mg/dl(7,0 mmol/l) — rozpoznajemy cukrzycę.

     OGTT (oral glucose tolerance test) – doustny test tolerancji glukozy. Wykonuje się jeśli, stwierdzono po pojedynczym lub dwukrotnym pomiarze glikemii na czczo poziom100 –125 mg/dl (5,6 – 6,9 mmol/l), lub poniżej 100 mg/dl (5,6 mmol/l) wraz z podejrzeniemtzw nieprawidłowej tolerancji glukozy.

     

    żródło: glukoza.pl na podstawie zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego.

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Cukrzyca typu 1 - leczenie

    Do głównych form leczenia cukrzycy typu 1 należy:

    1. Insulinoterapia.

     Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, osoby chore na cukrzycę  typu 1 bezwzględnie powinne podczas leczenia  przyjmować insulinę. Do okresu leczenia insulinoterapią dodać należy również czas remisji choroby (dotyczy głównie cukrzycy typu 1 i LADA). Zaleca się stosowanie wielokrotnych podskórnych dawek insuliny przy użyciu pena lub ciągłego podawania insuliny za pomocą osobistej pompy insulinowej:

    - do każdego posiłku

    - do ewentualnych korekt glikemii 2 godziny po posiłku

    - do ewentualnych korekt glikemii podczas choroby

    - do ewentualnych korekt glikemii podczas wysiłku fizycznego

    - znajomość fizjologicznej ilość insuliny jaką nie powinno się przekraczać

    Długotrwałe stosowanie ponad fizjologicznych ilości insuliny może prowadzić do niekorzystnych zmian (powikłań), a także nadmiernego przyrostu masy ciała.

    2. Edukacja.
     
     Drugim ważnym czynnikiem leczenia i kontrolowania cukrzycy jest edukacja. Prowadzona, przy współpracy z wykwalifikowanym edukatorem diabetologicznym ma celu usamodzielnić chorego na umiejętność modyfikowania dawek insuliny zgodnie z zapotrzebowaniem.

     Szczególną uwagę należy zwrócić na umiejętność korekty dawek insuliny w odpowiedzi na:

    - zmiany w posiłkach (np. znajomość indeksu glikemicznego, przeliczania ww i wbt)

    - zmiany stylu życia (np. reakcja na zmiany w pracy)

    - zmiany w aktywności fizycznej

    - na wczesne objawy (indywidualne) hipoglikemii.

     Należy zapamiętać - warunkiem skutecznego leczenia jest prowadzenie samokontroli glikemii z użyciem glukometru i odnotowywanie tego w dzienniczku. Wykorzystać można również programy komputerowe, systemy CGM. Ułatwiają one optymalizację wyrównania cukrzycy szczególnie u pacjentów z częstymi epizodami hipoglikemii, hipoglikemią nocną, hipoglikemią ciężką czy dużymi dobowymi wahaniami glikemii.

    3. Dieta.

     Każda osoba chora na cukrzycę powinna zaznajomić się z zdrową dietą opartą na produktach o niskim indeksie glikemicznym. Umiejętne dobieranie produktów podawane w pięciu posiłkach dziennie, obniża znacząco powstawanie powikłań cukrzycowych. Wiedzę na temat odpowiedniej diety każdy diabetyk powinien uzyskać po konsultacji z dietetykiem.

    4. Aktywność fizyczna (sportowa).

    Cukrzyca typu 1 nie jest przeciwwskazaniem do uprawiania sportu przez diabetyków. Jednak aby sport (aktywność fizyczna) był bezpieczny dla osoby chorej musi znać swój organizm i jego reakcję na wysiłek fizyczny. Rodzaj wykonywanej aktywności sportowej detrminuje do wprowadzania odpowiedniego przygotowania np:

    - wysokokaloryczne śniadanie przed startem

    - rozpoczynanie wysiłku przy indywidualnie dobranym wysokim poziomie glukozy we krwi

    - częstotliwość podawanie węglowodanów prostych w odpowiedzi na zapotrzebowanie

    Wysiłek fizyczny należy zaczynać po konsultacji z lekarzem diabetologiem przy współpracy z przeszkolonym fizjoterapeutą lub trenerem personalnym.

     

     

     

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • cukrzyca typu MODY

     Cukrzyca typu MODY - (Maturity Onset Diabetes of the Young) – rzadka odmiana cukrzycy o podłożu autoimmunologicznym (genetycznym). Objawy pojawiają się u osób w wieku 15 - 35 lat. Jest to cukrzyca dziedziczona monogenowo która polega na mutacji pojedynczego genu. Gen znajduje się w chromosomach. Powstaje wówczas nowy układ genetyczny. Istnieje także możliwość dziedziczenia zmutowanego genu od wcześniejszych pokoleń (rodzice, dziadkowie). Odbywa się w komórkach β (beta) trzustki, powodując problemy w wydzielaniu insuliny. Statystycznie, wystepuje równie często u kobiet jak u mężczyzn. Prawdopodobieństwo odziedziczenia i rozwój cukrzycy MODY przez dziecko wynosi 50%. Wystarczy że u jednego z rodziców, bez względu na płeć, występuje ta mutacja.

     Cukrzyca MODY różni się od dwóch podstawowych typów cukrzycy wśród dzieci i młodzierzy. Pełnoobjawowy przebieg kliniczny upodabnia się do cukrzycy typu 2 która, nie ma podłoża genetycznego (jedynie pewne uwarunkowania). Dlatego osoby u których zdiagnozowano cukrzycę MODY bardzo często mogą być leczeni lekami doustnymi. To główna różnica od cukrzycy typu 1 (także podłoże genetyczne) gdzie leczenie musi odbywać się wyłącznie za pomocą insulinoterapii. Można przyjąć że, ma cechy cukrzycy typu 1 i cukrzycy typu 2. Szacuje się na 1 – 5% wszystkich przypadków cukrzycy na świecie.

     

    Główne odmiany cukrzycy u dzieci i młodzieży to:

    - cukrzyca typu 1 na tle autoimmunologicznym

    - cukrzyca typu 2 na tle niezdrowego stylu życia i ewentualnych uwarunkowań genetycznych

     Cukrzycę typu MODY można podejrzewać gdy: 

    - uaktywni się w młodym wieku 15 - 30 rok życia

    - występuje w rodzinie dziedziczenie autosomalne dominujące (przekazywanie choroby z pokolenia na pokolenie i występowanie u obu płci z podobną częstotliwością)

    - przebiega łagodniej w porównaniu z cukrzycą typu 1

    - brak otyłości

    - stwierdza się hipoinsulinemię (niski poziom insuliny we krwi)

    - nie występuje insulinooporność.

     Ze względu na rodzaj mutacji wyróżnia się obecnie 11 typów choroby (MODY 1 - 11). Odkrywane stopniowo od 1996 r. Najczęściej wystepującym w MODY jest typ 3 który, cechuje się dobrą wrażliwością na leczenie preparatami pochodnymi sulfonylomocznika. Dlatego w terapii początkowo wprowadza się odpowiednią dietę, później pochodne sulfonylomocznika doustnie. Jeśli to nie zadziała, wówczas wprowadza się insulinoterapię.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Dobowa zbiórka moczu (DZM)

     Dobowa zbiórka moczu (DZM) – badanie w którym, określamy ilość wydalanych z moczem związków chemicznych. Główne związki chemiczne (ich ilość) to sód, potas, kwas moczowy, kreatynina, magnez, wapń, fosfor, mocznik oraz hormony. Umożliwia ocenę bilansu płynów ustrojowych. Na tej podstawie sprawdza się stan układu moczowego oraz pracę całego ciała. Stosuje się głównie w wykryciuchorób nerek. Inne wskazania to:cukrzyca,kwasica, osteoporoza, brak witaminy D, choroby tarczycy. Dobowa zbiórka moczu polega na zbieraniu całej ilości oddanego moczu, począwszy od rana przez kolejne 24 godziny. Nie należy tego okresu przedłużać. Pierwszą porcję zaraz po przebudzeniu nie zalicza się do badania i nie powinno się zbierać ale zapisać godzinę oddania. Końcowa zbiórka moczu, odbywa się następnego ranka. Dodajemy wówczas pierwszą porcję moczu zaraz po śnie.

     Mocz przechowujemy w dużym zamkniętym naczyniu. Dzień przed i w trakcie zbiórki należy unikać, wysiłku fizycznego, stresu, gorących kąpieli. Dodatkowo zabrania się spożywać m. in: banany, kakao, kawę, herbatę, wanilię, alkohol i cytrusy. W tych sytuacjach może dojść do białkomoczu lub zwiększenia stężenia kwasu moczowego co będzie mieć wpływ na jakość badania. Przed analizą chemiczną zebrany mocz należy dobrze wymieszać oraz pobrać ok 100 ml do pojemniczka na mocz. Pojemnik na mocz powinien być sterylny.

      Podczas zbiórki mocz należy trzymać w temperaturze 2 – 4 stopnie C. Następnie zanosi się do laboratorium z załączoną informacją o całkowitej ilości zebranego moczu.

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"

  • Drużyna MOJACUKRZYCA.PL

     Drużyna MOJACUKRZYCA.PL to prozdrowotna, akcja promująca aktywność fizyczną wśród społeczeństwa.Zapraszamy i namawiamy do każdej aktywności fizycznej! Nawet tej najmniejszej! Dla zdrowia, dla lepszych wyników w leczeniu, dla dobrego samopoczucia i eksplozji endorfin, hormonów szczęścia! Do akcji może przystąpić każda osoba, która jest aktywna fizycznie, bez względu na rodzaj podejmowanej aktywności. Robisz cokolwiek i jesteś aktywny fizycznie? – Dołącz do Drużyny MOJACUKRZYCA.PL. To bardzo proste!

    1. Napisz kilka zdań o sobie i wyślij pod adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. albo na Facebooku z hasłem DRUŻYNA MOJACUKRZYCA.PL – DOŁĄCZAM

    2. Dołącz zdjęcie wykonane podczas aktywności fizycznej.

    I to wszystko! Czekamy na zgłoszenia!

  • Hipertalent - program dla dzieci z cukrzycą typu 1

    HIPERTALENT - to ogólnopolski program stypendialny dla diabetyków realizowany przez Towarzystwo Pomocy Dzieciom i Młodzieży z Cukrzycą w Gliwicach. 

    Stypendium jest wyróżnieniem indywidualnym dla osób chorych na cukrzycę typu 1, którzy aktywnie realizują swoje pasje i uzdolnienia pomimo trudności wynikających z borykania się z poważną chorobą. 

    Stypendium może otrzymać osoba chora na cukrzycę typu 1, która udokumentuje aktywne realizowanie swoich pasji i uzdolnień oraz osiągnięcia w tym zakresie.

    Kandydatów do stypendium może zgłaszać zainteresowany kandydat lub jego opiekun prawny (w przypadku dzieci do 18 roku życia).

    Zgłoszenia kandydatów przyjmowane są w biurze towarzystwa. Kontakt 32 33133 49

     

     

     

    Aby zgłosić się do Ogólnopolskiego Programu Stypendialnego HIPERTALENT:

    1. zapoznaj się z Regulaminem 
    2. wypełnij Wniosek 
    3. wyślij wypełniony Wniosek wraz z niezbędnymi załącznikami i potwierdzeniem choroby np. kopią orzeczenia o niepełnosprawności czy wypisem ze szpitala lub poradni.

    Wniosek i regulamin dostępny na www.mojacukrzyca.pl

    Zgłoszenia na udostępnionych formularzach prosimy przesyłać do Biura Towarzystwa Pomocy Dzieciom i Młodzieży z Cukrzycą, ul. Młyńska 17, 44-100 Gliwice.

    Dodatkowo formularz zgłoszeniowy musi zawierać załączniki w formach: grafika, film, zdjęcie, nagranie, rysunek itp. Bez wspomnianych załączników wniosek nie będzie rozpatrywany.

    POWODZENIA!

    data-matched-content-rows-num="3"      data-matched-content-columns-num="3"

  • wymiennik białkowo - tłuszczowy wbt

     Do trzech najważniejszych składników naszego pokarmu należą: węglowodany, białka oraz tłuszcze. Znajomość obliczania wymienników białkowo - tłuszczowych (wbt) jest bardzo przydatna w cukrzycy. Szczególnie podczas terapii przy pomocy osobistej pompy insulinowej. Gdzie jest możliwość przedłużania i rozkładania podawania insuliny do posiłku w postaci bolusów złożonych i przedłużonych. 

     Jeśli korzystasz z penów (wstrzykiwaczy), znajomość wymienników białkowo - tłuszczowych (wbt) również pomoże lepiej kontrolować glikemię.

     Osoby leczące cukrzycę tabletkami także powinne brać pod uwagę ilość wymienników białkowo - tłuszczowych we własnej diecie i odpowiednio podać sobie leki. Szczególnie należy uważać na zbyt duże porcje białka, gdyż i u nich również wzrost glikemii po posiłkowej nastąpi z opóźnieniem. 

    1WBT = 100 kcal białek i tłuszczów w danym produkcie

    1 g poszczególnych składników pokarmowych dostarcza nam:

    1 g węglowodanów = 4 kcal

    1g białek = 4 kcal

    1g tłuszczów = 9 kcal

    Przykład: 11 g mięsa w posiłku to już jeden wymienik białkowo - tłuszczowy

    Obliczanie:

    Na początek obliczanie wbt wydaje się trudne, jednak z czasem dojdziesz do wprawy. Stosunkowo proste jest obliczanie WBT w posiłkach złożonych tylko z tłuszczy i białek (mięso, wędliny, sery żółte, śmietana). Potrzebne będą Ci jedynie tabele kaloryczne, powszechnie dostępne w internecie, gdyż wartość kaloryczna takiego posiłku pochodzi tylko z białek i tłuszczów.

    Przykład:

    Produkty, które nie zawierają węglowodanów - dzielimy ilość kalorii przez 100 i uzyskujemy ilość wbt.

    np. śledź w oleju 100g

    białka-16,4

    tłuszcze-26,5

    węglowodany-0,0

    kcal-301

    Najprościej, dzielimy 301 kcal na 100 = 3,00 WBT

    Obliczenia trochę bardziej się komplikują, kiedy zjemy np. chleb z masłem i serem lub/ i z kiełbasą. W takiej sytuacji musimy oddzielnie obliczyć wartość kaloryczną dla wędliny, sera oraz masła, i oddzielnie wartość ww (wymieniki węglowodanowe) dla węglowodanów. 

    Można sobie ułatwić życie jeśli kupujecie te same sery i wędliny. Przecież każdy ma ulubione produkty. Po jakimś czasie będziecie wiedzieć, że plaster waszej ulubionej szynki wielkości ok. 1/2 dłoni ma tyle a tyle wbt.

    glukoza.pl

     

     

    data-matched-content-rows-num="3" data-matched-content-columns-num="3"